ปฐพีเพียงนิล

**เขา..เจ้าพ่อคาสิโนผู้ครอบครองเม็ดนิลเลอค่า กับเธอ..นางโลมผู้กล้าล้วงคองูเห่า!!**
++++++++++
'เพียงนิล' หญิงสาวที่ถูกความมานะและกตัญญู ผลักดันให้เธอถูกลวงลงสู่อเวจีที่มีแม่เล้าข้ามชาติเป็นตัวการ เมื่อความหวาดหวั่น ทำให้เธอจำต้องหนีเอาตัวรอดจากแผ่นดินที่ไม่เคยคุ้น หญิงสาวจึงรวบรวมความกล้า ฉวยคว้าเอาอัญมณีล้ำค่าของเจ้าพ่อคาสิโนใหญ่ติดไป จะเลวจะร้ายยังไง มันก็ต้องใช้เป็นทุนรอนในการหลบหนี แต่มีหรือที่เจ้าพ่อหนุ่มผู้มากบารมีอย่างปฐพี หรือ
'พอล คาร์เตอร์' จะยอมให้เธอลอบเข้ามากระตุกหนวดได้ฟรีๆ
+++++++
เพียงนิลได้ที ฉวยโอกาสพลิกตัวไปคว้าเอารูปปั้นซึ่งตั้งโชว์ไว้ตรงโต๊ะเล็ก
ใกล้มือขึ้นมาเงื้อง่าขู่เขา วินาทีนั้น หญิงสาวตื่นเต้นจนลืมไปสนิทว่าตัวเธอเองกำลังอยู่ในสภาพไหน แรงหายใจที่คงหอบสะท้านส่งให้ช่อบัวตูม
ขาวผ่องซึ่งโผล่พ้นขอบบรานั่นกระเพื่อมขึ้นลงอย่างน่ามอง
เจ้าพ่อหนุ่มหรี่ตาอย่างคาดโทษ
“ไม่กลัวก็เข้ามาสิ ฉันฟาดคุณจริง ๆ ด้วย!”
“ใครจะฟาดใคร เดี๋ยวเธอได้รู้แน่เพียงนิล วางลง!”
เขาสั่งสั้น ๆ ทว่าเสียงห้าวดังนั้นกลับมีอานุภาพ เขย่าโสตประสาทของหญิงสาวไปทั่วทุกรูขุมขน ไหนจะประกายตาโหด ๆ คู่คมนั้นอีกล่ะ
นี่เพียงนิลคิดถูกหรือผิดนะที่ไปกระตุกหนวดเขาแรง ๆ แบบนี้ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ เธอทำไปแล้วนี่...บนเตียงนี้มันคล้ายกับสมรภูมิรบเข้าไปทุกที
“ฉันให้เวลาเธอคลานเข่าเข้ามาขอโทษ...ตรงนี้”
คนพูดอยู่ในท่านั่งแบบคุกเข่า พร้อมกันนั้นก็ชี้ลงตรง
หน้าตักของตนเอง
“แค่ห้าวินาทีเท่านั้น หนึ่ง...สอง...”
“ไม่!”
“สาม...”
เขานับแบบช้า ๆ ชัด ๆ เพียงนิลสั่นหน้า แขนที่เงื้อรูปปั้นหนัก ๆ ไว้เริ่มจะสั่น
“สี่...”
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่!”
“ห้า!”
เมื่อได้ยินชัด และหนำซ้ำยังได้เห็นกับตาว่าปฐพีตั้งท่า
จะโจนเข้ามา หญิงสาวจึงไม่รอช้า หลับหูหลับตาหวดอาวุธ
อย่างเดียวในมือลงไปสุดแรง
แต่แล้วการณ์กลับตาลปัตร ไม่มีทั้งส่วนหัวหรือตัวของ
ชายหนุ่มที่จะได้รับอันตรายหรือบุปสลายที่ตรงไหน ตรงกันข้าม...
“ว้าย!!”
คนที่ตีวืดไปเสียหลัก ข้อมือเล็กถูกหักพับ หนำซ้ำเขายังผลักให้ร่างบาง ๆ นอนราบลงไปกับฟูก โดยที่มีกายสูงใหญ่ทับตรึงเอาไว้ครึ่ง ๆ
เจ้าพ่อหนุ่มหัวเราะหึ ขณะที่มือข้างหนึ่งหยิบเอารูปปั้น
อันเดิมโยนไปให้ไกลจากเธอ
“หมดเวลาให้เธอเล่นสนุกแล้วสาวน้อย คราวนี้ ของจริงแล้วล่ะนะ...”
“อื้ออออ!”
เพียงนิลร้องอื้ออึงเมื่อถูกเขาซุกไซ้แรง ๆ จากต้นคอด้านหลัง แถมปฐพียังฉวยโอกาสสะกิดตะขอเสื้อชั้นในของเธอ
ให้หลุดออกจากกันเสียอีกด้วย
“อย่านะ ไม่ อย่าทำอะไรฉันนะ อื้ออออ!”
++++++++++
วินาทีนั้น...เจ้าของร่างน้อยนึกหวั่นกลัวจนหัวใจเต้นตึกตักโครมคราม
“คุณปฐพี ทำไมคุณทำแบบนี้!”
ต่อว่าแล้วพยายามจะพลิกตัวหนี แต่จะทำเท่าไรมันก็ไม่เป็นผลเสียทีน่ะสิ
“เรื่องธรรมดา ความต้องการของผู้ชาย เธอเองก็น่าจะรู้ดีนี่นา”
“คุณ!!”
เพียงนิลนิ่งอึ้งไปกับคำตอบของเขา
“ทำไม อากาศหนาวจัดแบบนี้ มีฉันช่วยเพิ่มความอบอุ่นให้ทุกส่วนในร่างกายเธอ ไม่ดีหรอกหรือไง”
คนพูดทำตากรุ้มกริ่ม ปฐพีในมุมแข็งกร้าว...เพียงนิลคิดว่าเธอก็เคยสัมผัสมาบ้างแล้ว แต่แววเจ้าชู้ของเขาตอนนี้มันชัดเจนเสียยิ่งกว่าอะไร
“ว่าไง อยู่เฉย ๆ แล้วเดี๋ยวเกิดเธอหนาวตายขึ้นมา จะหาว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะ”
“ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือบ้า ๆ ที่ไม่ต่างอะไรกับการหมิ่นเกียรติกันแบบนี้!”
“เกียรติ?”
เขาหรี่ตา ก่อนจะถามต่อ
“ของนางโลมน่ะหรือ”
“คุณ! นี่คุณเป็นอะไรของคุณคะคุณปฐพี รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่”
“ทำไมจะไม่รู้”
ชายหนุ่มตอบแต่ไม่มองหน้า เพราะมัวสาละวนอยู่แต่กับยอดอกสีหวานทั้งสองของเธอ เพียงนิลอยากร้องไห้ พอ ๆ กับที่อยากกระหน่ำทุบตีผู้ชายคนนี้ให้สา
แก่ใจ แต่เธอก็ทำอย่างที่คิดไม่ได้ เมื่อแขนทั้งสองข้างยังถูกเขาตรึงเอาไว้กับแผ่นหลังไม่ยอมให้เป็นอิสระ
++++++
นิยายเรื่อง 'ปฐพีเพียงนิล' แต่งโดย ลียา ตีพิมพ์เล่ม มีนาคม 2556
เมื่อหมดสัญญากับสำนักพิมพ์ ผู้เขียนนำมาปรับ/เพิ่มเติมเนื้อหาเล็กน้อย
นักอ่านท่านไหนที่มีเล่มแล้ว ไม่ต้องดาวน์โหลดนะคะ^_^