เจ้าสาวสัญญาจ้าง

กานติมาผลักไหล่กว้างออก พยายามจะลุกจากเตียงทั้งที่อีกฝ่ายยังคล่อมทับอยู่ด้านบน “ปล่อยกานต์เถอะค่ะ กานต์...กานต์จะกลับห้อง”

“ไม่ปล่อย” ภูริชมีหรือจะปล่อยคนสวยไปง่ายๆ ตรงกันข้ามเขาดอมดมความหอมกรุ่นจากซอกคอขาว “ไม่อยากปล่อยเลย”

“คุณภู” หญิงสาวทอดเสียงอ่อน “ปล่อยกานต์เถอะค่ะ เรา...เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ทำแบบนี้ไม่ดีนะคะ”

เธอยังไม่ลืมว่ามาที่นี่ด้วยเรื่องอะไร และไม่คิดจะมีความสำพันธ์แบบนี้กับเขาด้วย ถึงจะทำเพราะเงินแต่ไม่อยากเปลืองตัวเลย