เด็กพี่เสือ

เสือมาดักรอเธอที่ตึกเรียนของเธอพร้อมเพื่อนๆของเค้าที่มาด้วย พอเห็นเธอเดินขึ้นมาที่ชั้นเรียนคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องเรียนของเธอก็เดินเข้าไปหาเธอทันที พอเธอมองตรงมาเห็นเจ้าของร่างสูงที่ดูคุ้นตาเธอก็หยุดชะงักทันที ผักกาดจับมือเพื่อนเธอเอาไว้มั่น ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามากั้นเสือเอาไว้ไม่ให้เค้าเข้ามาถึงตัวเพื่อนเธอได้
“ ไม่เกี่ยวก็หลบไป!” น้ำเสียงนิ่งๆเอ่ยบอกหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังขวางทาง ยิ่งมันออกมาจากปากคนที่ไม่ค่อยพูดมันกลับเต็มไปด้วยความเย็นชา
“ พี่ก็รู้นิว่าพายไม่อยากเจอพี่ตอนนี้ทำไมยังมาอีก…”
“ เอาไว้ฉันเสือกเรื่องของเธอเมื่อไหร่เธอค่อยเข้ามาเสือกเรื่องของฉัน…” คำพูดตอบกลับพร้อมสายตาเย็นชามองสบไปยังใบหน้าของผู้หญิงที่ยืนขวางอยู่ ผักกาดรักพายมากพอที่จะไม่สนใจในสิ่งที่เสือพูดเธอยังคงขวางทางเสืออยู่อย่างนั้น
“ ถ้าไม่อยากให้ไอไวท์เจ็บตัวก็หลบไป…” พอเสือพูดขึ้นมาคนตรงหน้าก็อ้ำอึ้งทันที ไวท์แฟนของเธอไม่ได้อยู่ที่มหาลัยนี้แต่เสือกลับรู้ ผักกาดหน้าถอดสีเพราะรู้ว่าเค้าไม่ทำอะไรเธอแต่แฟนเธออาจจะไม่รอด
“ ไม่เป็นไรหลบไปเถอะผักกาดกูโอเค…” เสียงเล็กเอ่ยออกมายามที่ร่างเล็กดันเพื่อนเธอให้หลบไป แววตาเย็นชาของเสืออ่อนลงชัดเจนยามเห็นหน้าเธอ
“ แค่พายขออากาศให้ได้หายใจบ้างพี่ให้กันไม่ได้เลยเหรอคะ…”
“ ให้ได้ครับแต่พี่อยากได้คำสัญญาว่าพายจะไม่มีใครระหว่างที่เราพยายามปรับความเข้าใจกัน พี่แค่กลัวว่าสิ่งที่พี่ทำพลาดไปมันจะไม่มีโอกาสให้พี่ได้แก้ไข…” ดวงตาคู่คมมองสบดวงตากลมโตราวลูกกวางน้อยนิ่ง อารมณ์ในตอนนี้กลับปะทุความเจ็บขึ้นมาจนชัดเจนดวงตากลมโตเริ่มระรื่นไปด้วยน้ำตา ทำให้เสือคว้ามือเธอมาจับไว้แต่กลับถูกสะบัดทิ้งอย่างไม่ใยดี