ร่ายเกมรัก

เรื่องราวเรื่องราวของหนุ่มวิศวกรรูปหล่อ ขาบู๊ สุดแสน perfect เจ้าแผนการ และคลั่งรัก เขาจะต้องรับมือยังไงเมื่อต้องประมือกับสาวจอมหยิ่ง พูดน้อย เสือที่ว่าแน่ อาจจะกลายเป็นเหยื่อไม่รู้ตัว ^^
*****************
“เธอมาทำอะไรที่นี่!” คนถามคว้าแขนหมับทำให้แก้วเครื่องดื่มในมือตกแตกกระจาย โมกและเพื่อนรีบปราดเข้ามาทันทีเกรงเหตุการณ์จะบานปลายเพราะการทำแบบนี้ในผับไม่ใช่เรื่องดีนัก แต่สำหรับพวกเขาทุกอย่างสามารถเจรจาได้
“ทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน คุณเกี่ยวอะไรด้วย อ๋อขี้เมานิ มาผับก็คงจะมาเมาสินะ”
“อย่าปากเก่ง ใครให้เธอมาทำงานที่นี่!”
“ก็แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้”
ปฐพีหันไปบอกโมกและเพื่อนช่วยจัดการเคลียร์เหตุการณ์และค่าเสียหาย ก่อนจะลากคนตัวเล็กถูลูถูกังออกจากผับท่ามกลางสายตาคนที่มองอย่างสนใจ
“นั่นคุณพีนิ เธอดูสิ! แล้วผู้หญิงนั่นใคร!”
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร!”
“ไหนย๊ะ บอกว่าคนนี้โสด! โสดแน่! โสดชัวร์!”
“โธ่ นั่นมันเด็กเสริฟในร้านเอง คนอย่างคุณพีไม่เกลือกกลั้วเด็กพวกนั้นหรอก”
“ไม่เกลือกกลั้วแล้วลากไปทำไม! ฉันตามไปดูดีกว่า” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็ลุกพรวดจากเก้าอี้รีบวิ่งตามไปพร้อมกับเพื่อนอีกสองสามคน เพราะเหตุการณ์นี้ต้องเห็นกับตาเท่านั้น!
ปฐพีลากคนตัวเล็กมาถึงลานจอดรถ
“ขึ้นรถเดี๋ยวนี้!”
“ไม่! ฉันจะกลับไปทำงาน แล้วเลิกมาบังคับนั่นนี่ ฉันไม่ใช่คนของคุณ”
“เก่งจริงๆ นะแม่คุณ ใครให้คุณมาทำงานล่อตะเข้แบบนี้ แล้วดูสิ กระโปรงสั้นแบบนี้ใส่เข้าไปได้ยังไง”
“ทำอะไรมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ ฉันไม่ได้ฆ่าใครตายสักหน่อย แต่งตัวล่อตะเข้งั้นรึ? คุณก็คงเป็นตะเข้งั้นสิถึงได้มาเที่ยวในที่แบบนี้”
“ปากเก่งเหลือเกินนะ”
“ปล่อยฉัน! คุณนี่เกินเยียวยาจริงๆ กินเหล้าเมาในเวลางานแล้วยังเจ้ากี้เจ้าการชีวิตคนอื่นไปทั่ว บอกให้ปล่อย!” คนตัวเล็กโวยวายลั่น
“อุ๊บ” เสียงอุทานเมื่อเขาตวัดรัดร่างเล็กเข้าไปปะทะแผ่นอกกว้างอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ฉันบอกให้ปล่อยไง! ปล่อย” เสียงโวยวายถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากหยักได้รูปแนบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างไม่ทันตั้งตัว
“อื้อ อื้อ” เธอดิ้นขลุกขลักพยายามผลักไสทุกรูปแบบแต่ไม่สามารถทำได้
“ไอ้บ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
“ปะ ปล่อย ไอ้บ้า” เธอรวบรวมกำลังครั้งสุดท้ายก่อนที่จะกระทืบลงบนรองเท้าผ้าใบอย่างแรงจนเจ้าตัวสะดุ้งโหยงสุดตัว
“ออกไป๊” ฝ่ามือเรียวยกขึ้นผลักอกกว้างเต็มแรงก่อนจะรีบวิ่งหนี ทว่าช้ากว่าเขาที่รั้งร่างเล็กลอยมาปะทะอกกว้างเต็มแรงจนอีกฝ่ายเสียหลัก
“นายนี่มันยังไง ชอบรังแกผู้หญิง”
“ผมบอกให้ขึ้นรถ!”
“ไม่!” เขารั้งคนตัวเล็กเข้ามาจูบ จูบเรียกร้องบังคับจนคนตัวเล็กเผลอจูบตอบไม่รู้ตัว
“ถ้ายังดื้อพูดไม่รู้เรื่อง ผมจะปล้ำคุณซะตรงนี้ ไม่เชื่อก็ลองดู” คำขู่นั้นดูเหมือนจะได้ผล เมื่ออีกฝ่ายลดแรงต่อต้านลงทันที เขาเปิดประตูรถพอร์ชแล้วยัดคนตัวเล็กเข้าไปภายในก่อนจะวิ่งกลับไปประจำที่คนขับ แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว