เจ็บใจนัก สะดุดรักยัยตัวร้าย

“เข้ามาทำไมไม่เคาะประตูก่อน เสียมารยาท!”
“เสียมารยาทตรงไหน? เผื่อคุณลืมนะว่านี่คือห้องนอนของผม เอ๊! ไม่สิ ต้องใช้คำว่าเรือนหอของเราน่าจะถูกกว่า”
ตริษาจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดพลางรีบสวมใส่ชุดภายในห้องน้ำอย่างเร่งรีบโดยไม่ลืมที่จะกดล็อคประตูห้องน้ำเพื่อความปลอดภัยอีกทอดหนึ่ง รามกรที่มองดูอยู่ด้านนอกด้วยรอยยิ้มมุมปากจู่ๆก็นึกสนุกรีบถอดชุดนอนที่สวมใส่จนเผยแผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อรวมถึงซิกแพคน้อยๆรอจนกระทั่งตริษาที่แต่งตัวเสร็จเปิดประตูออกมาจึงไปยืนขวางทางในระยะประชิด
“นี่คุณจะทำบ้าอะไร? ถอยออกไป!”
ตริษาพูดพร้อมกับมองไปยังร่างสูงกำยำที่เปลือยเปล่าท่อนบน นอกจากรามกรจะไม่ถอยยังยิ้มกรุ้มกริ่มใส่
“จะรีบไปไหนล่ะพรีม? ตอนนี้สถานะเราสองคนคือสามี-ภรรยาอย่างเป็นทางการกันแล้วนะ ผมกำลังจะชวนคุณไปอาบน้ำด้วยกันอยู่”
“ฉันอาบแล้วค่ะแล้วกำลังจะลงไปห้องอาหารด้านล่าง เชิญคุณอาบไปคนเดียวเถอะ”
“เมื่อคืนก็ปล่อยให้ผมนอนคนเดียว เช้านี้ก็ยังให้ผมอาบน้ำคนเดียวอีก คุณนี่ทำหน้าที่เมียได้ไม่สมกับการจ้างของคุณแม่เลยนะ”
เมื่อได้ยินคำว่าเมียจู่ๆหญิงสาวรู้สึกจั๊กจี้หัวใจอย่างบอกไม่ถูก เธอรีบก้าวเท้าฉีกไปด้านข้างเพื่อจะเดินหนีจากรามกรโดยไวแต่กลับกลายเป็นถูกมือใหญ่ของเขาคว้าไปยังข้อมือบอบบางรวบร่างงามหยดเข้ามาสวมกอดก่อนจะประทับรอยจูบไปยังริมฝีปากกระจับเคลือบลิปสติกโดยที่ตริษามิทันได้ตั้งตัวในการจู่โจมนี้!
“นี่คือเฟิร์สคิสของวันนี้ จำไว้นะเมียของผม”
รามกรพูดพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดีขณะตริษาที่ดิ้นหลุดรีบเช็ดริมฝีปากกระจับของเธออย่างรังเกียจพลางจ้องหน้าด้วยความโกรธแล้วรีบเดินหายออกไปจากห้องนอนโดยมีสายตาคมของอีกฝ่ายจับจ้องอยู่ตลอดกับรอยยิ้มมุมปากเพราะความหมั่นไส้ล้วนๆ
“ดูซิว่าจะทนได้สักกี่น้ำ ยัยตัวแสบ!”