สิเน่หาร่ายรัก

เรื่องราวของหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่น ผู้บริหารระดับสูง ฐากูลกรุ๊ป
บริษัทนำเข้ารถยนต์แบรนด์หรู รูปหล่อ สุดแสน perfect เจ้าอารมณ์
เขาจะต้องรับมืออย่างไรเมื่อต้องมาเจอ สาวมัณฑนากรมากฝีมือ
ปากคอเราะร้าย ทั้งดื้อทั้งรั้น เห็นทีงานนี้พระเอกของเรา จะเสียอาการซะแล้ว!! ***************
"จะไปไหน” คำถามที่มาพร้อมแรงรั้งร่างบางเข้ามาปะทะแผ่นอกกว้าง
“ฉันจะกลับ!”
“ก็บอกว่าเดี๋ยวผมไปส่ง”
“ฉันไม่ไปไหนกับคนแปลกหน้า”
“ทำไมคุณถึงเกลียดหน้าผมนักหนาห๊ะ”
“...” คำถามที่ไม่มีคำตอบ โรสรวบรวมเรี่ยวแรงผลักร่างใหญ่ให้ออกห่าง แล้วรีบก้าวเท้าเดินหนี เขาปราดเข้ามาคว้าแขนกลมกลึงแล้วช้อนร่างเล็กขึ้นสู่อ้อมแขนโดยไม่ยากเย็น
“ปล่อยฉันนะ! ทำอะไรของคุณ บ้าไปแล้ว บอกให้ปล่อย!”
เสียงบริภาษที่ไม่ดังนัก เพราะเธอไม่อยากเป็นเป้าสายตาใครทั้งสิ้น เขาเปิดประตูรถสปอร์ตแล้ววางร่างเล็กลงบนเบาะด้านข้างคนขับ
“คุณทำแบบนี้ทำไม? ต้องการอะไรกันแน่?” มือเล็กพยายามดึงประตูให้เปิดออกอย่างตื่นกลัวแต่ดูเหมือนประสิทธิภาพของมันจะมีมากกว่ารถอีโคคาร์ของเธอแน่นอน
“คุณนั่นแหละเป็นอะไร? ผมก็แค่อยากไปส่งคุณก็เท่านั้น เป็นสาวเป็นแส่ ขึ้นแท๊กซี่มืดๆค่ำๆไม่กลัวหรือไง?”
เขาเองก็อารมณ์เสียพอๆกัน
“กลับแท็กซี่ยังจะปลอดภัยมากกว่ากลับกันคุณเสียอีกรู้ไว้ซะ!” เขาหรี่ตามองไม่พอใจกับน้ำเสียงกระชากตรงปลายประโยค
“คุณนี่มันอวดดีเกินตัวจริงๆ ทำไม! การกลับกันผมมันเป็นอะไร? มีอะไรนักหนาที่คุณคิดว่ามันไม่ปลอดภัย” เขาพยายามข่มอารมณ์โกรธกรุ่น
“คุณนึกว่า ทำอะไรแล้วไม่มีใครรู้หรือยังไง คุณมันนักล่าผู้หญิง ฆาตกร! ”
เขาเคยคิดถามตัวเองอยู่เสมอว่าถ้าวันหนึ่งได้ยินคำนี้เต็มสองหู มันจะทำให้รู้สึกโกรธได้มากขนาดไหน แต่เมื่อได้ยินคำพูดที่เอ่ยวนเวียนอยู่ใกล้ เขารู้ทันทีว่าความโกรธพุ่งพรวดจนแทบจะฉีกร่างนั้นให้เป็นชิ้นๆ มือใหญ่กระชากร่างบางเข้ามาหาปะทะแผ่นอกกว้างอย่างแรง แววตาโมโหแทบลุกเป็นไฟขึ้นมาทันที