บันทึกรัก ฉบับ Doctor

บททดสอบความรักระหว่าง "หมอคิม" กับ "หมออุ๊" ผ่านบทเรียนในชุดเสื้อกาวน์... สถานที่ที่ต้องเรียนรู้ทั้งความสุข ความทุกข์ และความหวัง

บทโปรย...

"ความรู้สึกเจ็บแค้นแทนคนไข้ไม่ใช่เรื่องผิด การแสดงอารมณ์โกรธก็ไม่ใช่เรื่องน่าละอาย แต่อย่าหาว่าสอนเลยนะครับ ผมอยากให้คุณจำไว้อย่างหนึ่ง... เรื่องคอรัปชั่นในโรงพยาบาลเป็นประเด็นอ่อนไหว และพัวพันหลายฝ่าย หากตั้งใจจะงัดข้อกับเขาจริงๆ คุณต้องไม่ใช้อาวุธ ที่เรียกว่า ปากเปล่า อย่างเด็ดขาด เพราะคุณจะไม่มีทางชนะ"

คิมหันต์กล่าวอ่อนโยน แววตาบริสุทธิ์จริงใจสื่อประกายมาจากข้างใน ความปรารถนาดีที่ส่งผ่านคำเตือนนั้น อุรัญญาสามารถเปิดรับและเก็บมาไว้ในใจอย่างไม่มีขุ่นข้องสงสัย ทั้งที่หล่อนเป็นคนนับถือใครยาก... ทั้งที่ชีวิตนี้ใครๆ ก็ตักเตือนหล่อนยาก...

และแล้ว อารมณ์หงุดหงิด สับสน ขวางหูขวางตา พลันปลาสนาการไปจนหมดสิ้น อุรัญญาไม่หลงเหลือที่ว่างของ "ผู้ชาย" คนนั้นในสมอง!

ยามนี้ ความสนใจของหล่อน ทุ่มมาให้กับผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า...

"ฉันขอเลี้ยง "จิ้มจุ่ม" มื้อนี้ ได้ไหมคะ"

หมอหนุ่มที่แก่กว่าหล่อนแค่ 3 ปี คิดนิดหนึ่ง "ตกลงครับ"

หญิงสาวจับตะเกียบจะคีบอาหารต่อ เหลือบเห็นรอยยิ้มนิดๆ บนใบหน้าเขา

"ยิ้มอะไรคะ"

"ผมว่า... เทคนิคในการหา "เจ้ามือ" ของผม ก็ไม่เลวอยู่"

ชายหนุ่มพูดหน้าตาย หญิงสาวหลุดยิ้มกับ "มุขตลก" มุกแรกของเขาในค่ำคืนนี้

"แต่ฉันว่า... มันขึ้นอยู่กับ คนที่คุณคุยด้วยเป็นใครมากกว่า"

"งั้นก็ถือว่าผมโชคดีไป"

ทั้งสองคนสบตา และยิ้มให้แก่กันอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะลงมือรับประทาน แล้วทำให้อาหารมื้อนั้นกลายเป็นความสุขแบบกลมกล่อม...