คำโปรย
-*- ความสัมพันธ์เพียงข้ามคืนสร้างดวงใจหนึ่งดวงให้มีชีวิตเติบโตขึ้นมาเป็นโซ่รักคล้องใจเขาสัญญากับเธอทันทีที่ชีวิตน้อยลืมตาดูโลกเขาจะยอมเซ็นใบหย่าให้....แต่สุดท้ายแล้วคุณพ่อกลับไม่ยอมปล่อยมือ
V
v
-*- ความรักกับความรับผิดชอบมันเป็นคนละเรื่องกันข้าวหอมไม่ต้องการใช้ลูกเป็นเครื่องต่อรองความรักจากใครสายเลือดของเธอคนเดียวเธอเลี้ยงได้ถ้าอีกฝ่ายจะรั้งเธอไว้เพียงเพราะคำว่าหน้าที่ ความรักเท่านั้นที่เธอต้องการและมันก็เกิดขึ้นแล้วทันทีที่เธอเป็นแม่
v
v
“อะไรกันครับพอเรียนจบก็ขอไปอยู่ข้างนอกแบบนี้เห็นบ้านเราเป็นอะไรสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหรือไง”
คนกำลังโมโหลืมตัวเผลอพูดคำพูดที่แสนจะดูถูกออกมาถึงแม้ข้าวหอมจะไม่ได้อยู่ตรงนี้แต่ไพศาลก็ไม่พอใจที่ลูกชายเป็นคนที่ไร้เหตุผลมองแต่ความรู้สึกของตัวเองสำคัญที่สุด
“ที่นี่ไม่ใช่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและที่นี่ก็ไม่ใช่บ้านพักนางบำเรอที่ไหน คนทุกคนมีศักดิ์ศรี เราไม่ควรจะเอาความรู้สึกของเรา ความพอใจของเรามาเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของใคร”
คนเป็นพ่อลุกยืนขึ้นสองมือกอดอกมองหน้าลูกชายเพื่อหวังให้อีกฝ่ายรู้ว่าคำพูดของเขาต้องการเตือนสติให้เขตแดนรู้ตัวเองว่าตอนนี้ทุกคำที่เขาพูดออกมามันคือความเห็นแก่ตัว