ท่านอ๋องห้า อ๋องรักสงบ

เฝ้ารอฤดูร้อน เฝ้ารอฤดูใบไม้ร่วง เฝ้ารอฤดูกาลถัดไปต้องเฝ้ารอดวงจันทราเต็มดวง ท่านถึงกลับมาอยู่เคียงข้างกายข้าไม่ว่าจะพบหน้ากันอีกหรือไม่สุดท้ายก็ยังคงคิดถึงคะนึงหา อยู่ๆก็นึกอยากพบหน้าท่านขึ้นมา สัมผัสความรู้สึกที่คุ้นเคยแม้ไม่ได้เดินจูงมือกันก็ยังค่อยๆเดินผ่านลมฝนพายุอันหนาวเหน็บไปได้ แม้ไม่ได้พบกันแต่ยังพะวงหาทุกเช้าค่ำเพียงอยากให้ท่านรับรู้ว่าข้าสุขสบายดี รักกันชาติหนึ่ง รักกันภพหนึ่ง ข้าจะรอคอยท่านไปจนแก่ชราเพียงแค่ให้ท่านรับรู้ว่า ข้าไม่อาจปล่อยวางทั้งไม่อาจลืมเลือน รอยยิ้มของท่าน ความดีของท่านคือที่พักพิงอันอบอุ่นของข้า