เจ้าข้าล้วนเป็นคนกันเอง

ไป๋หนิงเจี้ยนฟื้นคืนชีพมาอีกครั้งในโลกของนิยายออนไลน์ที่เขาติดอย่างงอมแงมอยู่ในช่วงนี้ แต่อ่านก็ส่วนอ่านสิ ให้ไปเป็นตัวละครอยู่ในนั้นก็ไม่ง่ายเหมือนกันนะ วิทยายุทธ์ ลมปราณอะไรก็ไม่มีกับใครเขา มีเพียงความงามล่มเมืองเป็นอาวุธและไอเทมลับที่เจ๋งกว่าใคร!!

เอ่อ...รึเปล่านะ

แค่นึกภูมิใจที่มีคนอิจฉาก็ต้องตาย แค่นึกเสียดายถึงนิยายออนไลน์ก็ต้องมาอยู่ที่นี่อย่างนั้นเรอะ!!

--------

กลิ่นหอมรวยรินคล้ายโน้มลงมาใกล้จมูกของเขายิ่งขึ้น จุมพิตแผ่วเบาแตะแต้มที่ริมฝีปากของหลี่จื้อโหยวคล้ายแมลงปอบินโฉบผิวน้ำ แต่สัมผัสเล็กน้อยเพียงเท่านี้ก็คล้ายระเบิดพลังให้เขายกแขนขึ้นโอบโฉมงามเอาไว้แนบอกได้ ปากไล่ควานหาสัมผัสเมื่อครู่อีกครั้งอย่างเลอะเลือน

เสียงถอนหายใจแผ่วเบาคล้ายมีคล้ายไม่มีดังขึ้นจากร่างในอ้อมกอด ก่อนที่เสียงใสจะรำพึงคล้ายเป็นความจำยอม

“ทรมานขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นข้าช่วยท่านดีหรือไม่”