หวานเป็นลม

“แล้วทำไมบอสถึงมั่นใจล่ะคะ ว่าฉันต้องรู้จักบอสมาก่อน”

“เห็นปีการศึกษาที่คุณจบน่ะสิ คุณได้เกียรตินิยมอันดับสองด้วยนี่ครับ แสดงว่าต้องจบภายในสี่ปี และถ้าเป็นแบบนั้น...คุณต้องได้ยินชื่อเสียงผมมาบ้างไม่มากก็น้อย โดยเฉพาะชื่อเสียงในด้านแย่ๆ ของผมน่ะ ดังไปทั่วมหา’ลัยเลยมั้ง”

เขาพูดถูก...พูดถูกทุกอย่างเลย แต่ใจแก้วก็ผุดยิ้มออกมาได้จางๆ ที่พี่ลมของเธอยังรู้ทุกเรื่องไม่หมด แน่สิ...เรื่องนั้นจะไปรู้ได้อย่างไร ในเมื่อเธอไม่เคยบอกเขา และตอนนั้นก็ไม่แม้จะระบายให้เพื่อนซี้อย่างพบดาวฟังด้วยซ้ำ

“อ๋อ แบบนั้นเองเหรอคะ”

“ผมถามอะไรคุณอย่างสิ แต่คุณต้องตอบตามความจริงนะ”

‘ถามอะไรอีกล่ะคะบอส ฉันเริ่มปวดฉี่อีกแล้วนะ!’

“บอสจะถามอะไรเหรอคะ?”

“คุณรู้สึกยังไงกับผมครับ?”

ดนตรีสดสิ้นสุดการบรรเลง...ศิลปินบนเวทีหยุดพัก...

เช่นเดียวกับความรู้สึกของใจแก้ว...ราวกับโลกทั้งใบหยุดการเคลื่อนไหวลงอีกครั้ง คลื่นแม่เหล็กหยุดทำงาน แรงโน้มถ่วงใช้การไม่ได้ และปล่อยให้คนบนโลกลอยระเห็จระเหินขึ้นฟ้า...ตกจักรวาลไป...

‘บ้า! ถามอะไรของบอสเนี่ย!’

สติสัมปชัญญะของใจแก้วสุดแสนจะบอบบาง ไร้น้ำหนักยิ่งกว่าผมเสียบนหัวเธอเสียอีก

“ตอบสิครับ”

แอลกอฮอล์ฉีดสีแดงระเรื่อบนผิวแก้มของบอสหนุ่ม แต่สีแดงบนผิวหน้าของใจแก้วกลับชัดเจนกว่า เพราะเธอไม่ได้เมา แต่เธอกำลังมอดไหม้ไปกับคำถามของเขาที่ถูกบังคับให้ต้องตอบ!