เมียเฮีย+ตอนพิเศษ

เมียเฮีย
เจบี:พิพลอย

"คุณพิพลอยครับ กลับขึ้นข้างบนเถอะ อย่าทำแบบนี้เลยครับ"

"ไม่! ฉันจะไม่ยอมเขาอีกแล้ว! เขาทำเหมือนฉันไม่ใช่คน! ที่อยากแลกอยากซื้อขายยังไงก็ได้ตามใจตัวเอง โดยไม่คำนึงถึงความเต็มใจของฉันเลยสักนิด คิดว่ามีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเองอย่างนั้นเหรอ!"

"นะครับ ผมขอร้อง ถ้าเฮียรู้ว่าผมปล่อยคุณลงมาทำงานด้านล่างแบบนี้ พวกเราได้ซวยกันหมดแน่เลยครับ"

"รู้ก็รู้ไปสิ เฮียพี่จะได้รู้ไงว่าฉันไม่อยากอยู่กับเขาแล้ว!" ทำแบบนี้แล้ว คิดว่าเธอจะอยู่นิ่งหรือไงกัน ถ้าเธอรู้จุดประสงค์ของเขาตั้งแต่เเรกเธอไม่มีทางยอมหรอก

"โธ่คุณพิพลอยครับ ผมไม่รู้หรอกครับว่าคุณกำลังมีปัญหาอะไรกันกับเฮีย แต่ถ้าคุณลงมาข้างล่างแบบนี้นายต้องไม่พอใจแน่เลยครับ"

"ฉันไม่เเคร์!" พิพลอยว่าอย่างเอาแต่ใจ พลางเช็ดแก้วใบเปล่าไปด้วย เธออยากลงมาทำอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องทนเห็นหน้าของเขาแบบนั้น คิดว่าเธอจนตรอกจนไม่กล้าขัดคำสั่งเลยหรือไงกัน

ครืด...ครืด...

"แย่เเล้วครับคุณพิพลอย! เฮียโทรมาครับ!"

พิพลอยพอได้ฟังดังนั้นยังคงทำเป็นนิ่งเฉยอย่างไม่เกรงกลัว

"คุณพิพลอยครับ ผมขอร้องล่ะนะครับ กลับขึ้นไปด้านบนเถอะครับ"

"ทำไมฉันถึงได้รำคาญพี่เเจ็คมากขนาดนี้นะ!" หญิงสาวว่าอย่างไม่สบอารมณ์ ก็เพราะทุกคนมัวเเต่กลัวเขาไงจึงไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งเขาสักคน ไม่ว่าเขาทำอะไรก็ถูกไปหมดเลยงั้นสินะ

"น่านะครับ"

พิพลอยโยนผ้าลงบนโต๊ะแรงๆอย่างหงุดหงิดแล้วเดินกลับขึ้นไปด้านบนอย่างไม่พูดไม่จา

แอรด...

"ไปไหนมา! มึงด้วย ทำไมไม่รับโทรศัพท์" ประโยคเเรกถามหญิงสาวคนที่เขากำลังตามหาตัว และประโยคสองถามลูกน้องของตัวเองออกมา

เพราะเขาไม่เห็นหัวใครเลยสักคนในเช้านี้ ทั้งที่กำชับนักหนาแล้วว่าพิพลอยจะต้องอยู่แต่ด้านบน แต่มองจากทิศทางที่เดินเข้ามาแล้วคงลงไปป่วนด้านล่างมาอย่างแน่นอน

"ว่าไง!" เจบีถามคนที่ไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมา ซึ่งเขาเองก็หงุดหงิดที่ต้องถามอะไรซ้ำซากแบบนี้

"ฉันบอกให้พี่เเจ็คพาฉันลงไปทำงานข้างล่างเอง ไม่ต้องไปเค้นเขาหรอก" เมื่อเห็นใบหน้าที่จริงจังของอีกคนจ้องไปทางลูกน้องมากกว่าก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่กลับกัน อีกฝ่ายไม่ได้สนใจคำบอกเล่าของเธอเลย แต่กลับมองเลยไปยังคนด้านหลังอย่างจ้องเอาผิดเขาท่าเดียว

"ใครจ่ายเงินให้มึง!"

"ผะ..ผมขอโทษครับเฮีย" เเจ็คว่าอย่างรู้สึกผิดที่บกพร่องในหน้าที่

"ฉันเป็นคนบอกพี่เเจ็คเองว่าฉันจะลงไปทำงานข้างล่าง ถ้าจะด่าก็มาด่าฉัน อย่าไปด่าพี่เเจ็คเขาไม่เกี่ยว!" พิพลอยอดโมโหไม่ได้ ในเมื่อบอกไปแล้วว่าเธอเป็นคนบอกพี่เเจ็คเอง ยังจะหมายโทษแต่เขาฝ่ายเดียวอยู่นั่นแหละ

"งั้นมึงลงไปได้ละ ในเมื่อให้โอกาสพูดแล้วไม่ยอมพูดก็ไม่เป็นไร"

"เอ่อ.."

"กูบอกให้ลงไป!"

"ครับๆ" เเจ็คมองหญิงสาวของนายอย่างเป็นห่วงเมื่อรู้นิสัยเจ้านายตัวเองดี ว่าเวลาโกรธอีกคนจะเป็นยังไง จำใจต้องเดินหันหลังกลับเพราะเจ้านายไม่ชอบพูดซ้ำซาก

"ฉันบอกว่าไง!" คล้อยหลังที่ลูกน้องเดินออกไปแล้วเจบีหันมาเล่นงานกับพิพลอยแทน

"ก็ฉันไม่อยากอยู่ด้านบนหนิ ฉันเบื่อ!" หญิงสาวว่าใส่หน้าอีกคนไปอย่างไม่เกรงกลัว

"ก็เลยขัดคำสั่งว่างั้น"
เจบีจ้องหน้าอีกคนเขม็ง จนพิพลอยขนลุกซู่ไปทั่วร่างกาย ทำไมในเวลานี้เขาถึงได้น่ากลัวมากกว่าทุกวันนักก็ไม่รู้

"-"

"ปากเก่งให้ได้ตลอดสิ เงียบทำไม" ตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ในอารมณ์ล้อเล่นกับใครแล้วทั้งนั้น เขาปกครองลูกน้องมาเป็นร้อยก็ยังไม่มีใครดื้อด้านเท่าพิพลอยเลย

"ก็ดีแต่ข่มขู่คนอื่นให้กลัวแหละ" ร่างบางพูดอู้อี้ออกมาคนเดียว ก่อนจะเดินหันหลังเพื่อที่จะกลับห้องไป

"จะไปไหน! ฉันยังพูดไม่จบ!"

"ฉะ..ฉันจะกลับห้องไง อยากให้ฉันกลับมากไม่ใช่ ก็จะไปแล้วนี่ไงเล่า" หญิงสาวว่าอย่างกล้าๆกลัวๆออกมา ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้น้ำเสียงถึงสั่นไปได้ ทั้งที่ก่อนหน้ายังไม่กลัวเขาอยู่เลย มือเรียวยกขึ้นลูบแขนเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว

หมับ!

"อ๊ะ! เจ็บนะ!" พิพลอยรีบยกมือดันอกแกร่งของอีกคนทันทีเมื่อเจบีคว้าหมับเข้าที่เเขนของเธอทั้งสองข้างแล้วดันตัวเธอไปชนกับผนังจนเธอรู้สึกเจ็บ

"ฉันมีความอดทนไม่มากนะพิพลอย ถ้าฉันบอกเธอก็ควรจะฟัง!" ดวงตาแดงก่ำของเจบีบ่งบอกว่าตอนนี้เขากำลังโมโหขนาดไหน

"คะ..คุณทำเหมือนหวังดีกับฉัน แต่สุดท้ายคุณก็ทำเหมือนฉันไม่ใช่คน ที่อยากจะซื้อจะขายยังไงก็ได้ตามสบาย คุณมันเห็นแก่ตัวที่สุด ฮึก!" เพราะความเจ็บทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย และรู้สึกผิดหวังกับเขาอีกด้วย

"เขาไม่ได้เรียกว่าเห็นแก่ตัวหรอกพิพลอย แต่ฉันเรียกมันว่ากำไรต่างหาก ถ้าลงทุนไม่หวังกำไรคนโง่ที่ไหนมันจะทำกัน" เจบีบอกตามความเป็นจริง เพราะมันเป็นสิ่งที่เขาควรได้รับตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

"ฮึก! ปล่อย!" พิพลอยรีบหันหน้าหลบใบหน้าคมคายที่เข้ามาใกล้เธอทันที กระทั่งร่างเล็กถูกรวบเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด แต่พิพลอยก็พยายามดันตัวออกห่างเขาอยู่ดี

"ฉันมาทวงสัญญาที่เธอให้ไว้"

"สะ..สัญญาอะไร นายปล่อยฉันก่อน"

"อย่าคิดที่จะเบี้ยวบอกไว้ก่อน ไม่งั้นคนที่เจ็บตัวจะเป็นเธอเอง!"

"อื้อ!"




***ไรท์แนะนำให้โหลดตอนทดลองมาอ่านก่อนนะคะ