ลืมตามาอีกทีก็เป็นจอมมารเสียแล้ว!

แนะนำให้โหลดตัวอย่างอ่านก่อนนะคะ

คำโปรย
เฝิงซินจางตักบัวลอยก้อนโตเข้าปาก สายตาพลันเหลือบไปเห็นจิ้งจกตัวใหญ่ตกลงมาใส่มือพอดิบพอดี ด้วยความกลัวจิ้งจกจนขึ้นสมอง เขาตกใจสุดขีดบัวลอยก้อนโตที่อยู่ในปากก็ไหลลงคอไปทั้งก้อนซินจางหายใจไม่ออก เพราะความตกใจและขวัญเสีย เขาจึงลืมวิธีช่วยชีวิตของตนเองไปเสียสนิทซินจางล้มลงกับพื้นดิ้นทุรนทุรายก่อนที่เขาจะหมดลมหายใจไป ความตายก็เหมือนการนอนหลับ หลับไปแบบไม่ตื่นขึ้นมาอีก ทว่าซินจางยังคงตื่นลืมตาขึ้นมาต่อเขาคิดว่าคงมีคนมาช่วยไว้ได้ทัน ตอนที่เขาลืมตาขึ้นมานั้นดันมาโผล่อยู่ในที่แปลกตาเช่นนี้ รอบด้านเป็นถ้ำมืดประดับตกแต่งไปด้วยเถ้าวัลย์สีโลหิต เฝิงซินจางตัดสินใจเดินออกไปสำรวจภายนอกห้องมนุษย์รูปร่างค่อนข้างน่ากลัวหลายคนเมื่อพบเขาต่างคุกเข่าลงอย่างนอบน้อมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบสายตา เฝิงซินจางรู้สึกมึนงงเป็นอย่างมาก
'นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน' เฝิงซินจางยืนอึ้งอยู่พักใหญ่จึงรวบรวมความกล้าเอ่ยปากถามออกไป
"อ๊ะ... เอ่อ ที่นี่คือที่ไหนเหรอครับ"
เหล่าปีศาจรับใช้แม้จะงุนงงกับคำถามของราชามาร แต่พวกมันก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว
"ที่นี่คือวังมาร ขอรับนายท่าน"
"วะ... วังมาร"