ม่ายมาธวี (หนังสือเสียง)

เธอคือคนที่เขาเลือกแล้วที่จะหายใจร่วมกันไปจนวันตาย
"นะจ๊ะ...อย่ารออีกเลยนะ ผมบอกเรื่องของเรากับคุณพ่อคุณแม่แล้ว แล้วท่านก็อนุญาตแล้วด้วย"
คำบอกเล่าของเขา ทำให้มาธวีมองใบหน้าคมด้วยความแปลกใจปนค้นคว้ากลายๆ เพราะไม่คิดว่าแม่ของเขาจะยอมรับเธอได้ง่ายๆ
"ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่ที่เมย์แล้วว่าจะเห็นผมเป็นทางผ่าน ของเล่นชั่วคราว หรือว่า...เพื่อนคลายเหงา"
ถ้าตอนที่เขาพูดไม่มีรอยยิ้มติดอยู่ที่ริมฝีปาก คงไม่แค่เสียงฝ่ามือกระทบเนื้อเท่านั้น ที่จะตามมาหลังคำพูดของคนกวนประสาท
"แล้วถ้าเห็นเป็นทางผ่าน"
สายตาของเขาทำให้มาธวีนึกอยากเอาคืนเขาบ้าง ทั้งที่ตอนนี้เวลาล่วงเลยเที่ยงคืนมาแล้ว
"ก็รักแบบผ่านๆ"
พอได้คำตอบกับจุมพิตเฉียดฉิวบนริมฝีปาก คนถามก็แทบจะกลั้นยิ้มไม่อยู่
"แล้วถ้าเห็นเป็นของเล่นชั่วคราว"
"ก็รักกันชั่วคราว...จากนี้ไปถึงเช้า"
ริมฝีปากสีหวานแยกยิ้ม เมื่อได้คำตอบ...
ชั่วคราวของเขา หลายชั่วโมงน่าดูเลย
"แล้วเพื่อนคลายเหงา"
"ก็รักกันทุกครั้งที่ผมรู้สึกเหงา...แล้วผมก็สะสมความเหงาเอาไว้ตั้งแต่เราจากกัน เมย์ลองคิดดูสิว่าจะรักผมกี่ครั้ง ความเหงาถึงจะหมดไปจากใจผม...แต่ถ้ารับผมเป็นสามี เมย์ไม่ต้องรักผมเลย"
"...?"
"เดี๋ยวผมรักเมย์เอง"