คุณแม่หลังหย่า

นิยายชุด ‘อุ่นไอสายใยแห่งรัก’ สามารถอ่านแยกได้ เนื้อเรื่องไม่ต่อเนื่องกันค่ะ
คุณแม่หลังหย่า (อคิระ+นิรชา) วางจำหน่ายแล้ว
คุณแม่สมยอม (กวินทร์+ลลิชา)
คุณพ่อจำยอม (ศรัณย์+พราวรุ้ง)
คุณพ่อจอมเถื่อน (กรัณย์+นับดาว)
.........................................................................
นิรชา เวชสกุล น้องสาวคนกลางจากพี่น้องทั้งสี่คน ที่แต่งงานกับ อคิระ วัชระกิจ ประธานบริษัทวัชระกิจผู้เย็นชาและไม่เคยสนใจภรรยาอย่างเธอ กระทั่งถึงวันแตกหักเมื่อเธอจับได้ว่าเขาแอบไปมีสัมพันธ์กับดาราสาวคนหนึ่งจนต้องขอหย่า
ทว่ากลับมารู้ตัวว่าตั้งท้อง เธอจะทำอย่างไรต่อไป
.........................................................................
“มึงจะกลับไปดีๆ หรือจะให้กูลากมึงออกไป!”
“ฉันมาหาลูกเมียของฉัน ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน” เขาไม่ได้กลัวคำขู่ของกรัณย์แต่กลับท้าทายกรัณย์ด้วยการเอ่ยสิ่งที่ตั้งใจเดินทางมาถึงที่นี่
กรัณย์จ้องหน้าอคิระอย่างเหลือเชื่อพลางรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว ในใจครุ่นคิดว่าอคิระรู้ได้อย่างไรว่านิรชามีลูก
“มึงรู้ได้ยังไง!” กรัณย์กระชับคอเสื้อของอคิระแน่นอย่างลืมตัว จนลูกน้องที่พยายามเข้ามาห้ามเจ้านายได้แต่ทำสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“ก็น้อยหน่าเป็นคนบอกฉันเองว่าเธอท้องลูกของฉัน ฉันมีสิทธิ์ที่จะมาตามหาลูกกับเมียของฉัน”
‘ผัวะ!’ หมัดหนักๆ กระแทกเข้าใบหน้าของอคิระอีกครั้ง ก่อนที่กรัณย์จะง้างหมัดอีกข้างลูกน้องก็กระโจนเข้ามาล็อกแขนทั้งสองข้างจากด้านหลังของผู้เป็นเจ้านายสุดแรง เพราะเรี่ยวแรงมหาศาลของคนร่างสูงใหญ่ที่พร้อมจะซัดอคิระให้กองลงไปอยู่กับพื้นได้อย่างง่ายดาย
“มึงยังกล้ามาเรียกน้อยหน่าว่าเมียมึงอีก น้องสาวกูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงแล้ว คนอย่างมึงมันชั่วขนาดนี้ ไม่มีสิทธิ์แม้กระทั่งจะเรียกว่าเป็นพ่อของหลานกู!” กรัณย์พยายามสะบัดตัวออกจากการโดนล็อกจนคนที่ล็อกตัวของเขาไว้อยู่แทบจะถูกเหวี่ยงจนลอยขึ้นจากพื้นทราย
“นาย ใจเย็นๆ ก่อนครับ อย่าลงไม้ลงมือเขาอีกเลยครับนาย แค่นี้ปากก็แตกแล้ว” เสียงสั่นเครือของชายวัยรุ่น อคิระยกหลังมือขึ้นมาปาดเลือดที่ไหลซึมออกมาจากมุมปากทำให้กรัณย์แสยะปากอย่างดูถูก
“พอใจหรือยัง” อคิระเอ่ยถามเขาอย่างใจเย็น พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติทั้งที่ใบหน้านั้นเจ็บจนชาไปหมดแล้ว
“ยัง! แค่นี้มันยังน้อยไปที่มึงทำกับน้องสาวกู กูอยากทำมากกว่านี้อีก”
“ก็เอาเลยสิ ฉันยอมให้นายทำอะไรฉันก็ได้ที่ทำให้นายพอใจ แลกกับการที่ให้ฉันได้เจอหน้าน้อยหน่ากับลูก” อคิระเสนอข้อต่อรองที่ทำเอากรัณย์แสยะปากด้วยความโกรธเกลียดไม่รู้เท่าไรต่อเท่าไร
แม้จะรู้ดีว่าอาจโดนลงไม้ลงมือจากกรัณย์จนปางตาย ทว่าเขาก็ไม่มีอะไรจะเสีย ต่อให้เอาอะไรมาแลกตอนนี้ กรัณย์ก็คงไม่สะใจเท่ากับได้กระทืบเขาให้เละคาเท้า
แต่ถ้ามันทำให้กรัณย์พอใจ ผลพลอยได้หลังจากนี้มันอาจจะทำให้คุ้มค่าที่ได้ยอมโดนกระทำ
“งั้นกูจะทำให้มึงสมใจอยากเอง...ปล่อยกู!” กรัณย์หันไปสั่งลูกน้องพลางสะบัดตัว สายตาคมดุจ้องหน้าอคิระอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อก่อนที่จะยกมือใหญ่ทั้งสองข้างขึ้นมาประสานกันและบิดคล้ายกับกำลังวัดน้ำหนักมือของตัวเองอยู่
‘ผัวะ! ผัวะ!’
อคิระนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดจากการโดนซัดเข้าซ้ำที่ใบหน้าอีกครั้งก่อนที่จะโดนเข่าของกรัณย์ตามมากระทุ้งเข้าที่สีข้างจนต้องงอตัวลงไปกองอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บจุก
ร่างบางกำลังวิ่งมาแต่ไกลๆ จากคำบอกเล่าของบุหลันที่บอกว่าเห็นอคิระกำลังถูกกรัณย์ซ้อม
“พี่กรัณย์! หยุดนะคะ พี่กรัณย์!” นิรชาร้องเสียงหลงมาแต่ไกลจนทำให้กรัณย์ที่กำลังจะง้างแขนขึ้นต้องหยุดชะงักแล้วมองไปที่ร่างเล็กที่วิ่งมาหยุดหายใจหอบตรงหน้า
“น้อยหน่า มาทำไม พี่กำลังจะจัดการมันอยู่”
“ไม่ได้นะคะ พี่กรัณย์พอได้แล้วค่ะ” หญิงสาวเอ่ยพูดทั้งที่ยังหายใจหอบอยู่จากการวิ่งมาแต่ไกล ทว่าเมื่อมองหน้าของอดีตสามีก็รู้สึกสะท้านวาบที่หัวใจด้วยความสงสารเพราะตอนนี้ใบหน้าของเขาบวมช้ำและมีเลือดไหลซึมที่มุมปาก