สามีข้าหรอ อ่อ ตายแล้วล่ะ!

ผู้คนต่างบอกว่าชีวิตข้านั้นสุขสบายเพราะมีสามีที่ดี มีสามีธรรมะธัมโม แต่ผู้ใดจะไปรู้เล่า ว่านอกจากธรรมะธัมโม เขาก็ไม่ประสาอันใดเลย แค่จับมือข้าเขาก็เข้าไปจำศีลที่ห้องพระแล้ว นี่เขาเห็นข้าเป็นอันใดกัน!

"หลวงจีนขอรับ! พวกท่านเห็นสามีข้าหรือไม่ขอรับ!"

"อาตมาว่าเจ้าใจเย็นลงก่อนเถิด ยามนี้สามีเจ้ากำลังนั่งสมาธิอยู่ รอสักสองชั่วยามเขาน่าจะฝึกลมหายใจเสร็จแล้วล่ะ"

ผู้ใดมันจะไปรอนานถึงเพียงนั้นกันเล่า! สามี! หากท่านจะขวนขวายธรรมะธัมโมถึงเพียงนี้ แล้วจะมาตบแต่งกับข้าทำไม ห้ะ!