ฮูหยินใบ้ของคุณชายโม่

อวี่เจี่ยงลี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหงื่อผุดพรายเต็มหลัง กรอบหน้างามมีเหงื่อไหลริน ร่างบางเดินตรงมายังบันไดทางลงสระบัว มืดค่ำเช่นนี้แล้วคงไม่มีใครออกมาเดินเพ่นพ่าน อีกทั้งเรือนหลังสวนของนาง ก็มีเพียงบ่าวที่เป็นผู้หญิง อวี่เจียงลี่ที่ทั้งกายรุ่มร้อน ค่อยๆ ถอดเสื้อตัวนอกออกอย่างเชื่องช้านางไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องทุกอิริยาบทขอนางอยู่…



โม่เสี่ยวท่งที่กลับมาจากหอคณิกาถึงกับสร่างเมาเมื่อเขาสักเกตุเห็นใครบางคนยืนอยู่ที่ท่าน้ำ







ค่ำมืดดึกดื่นเช่นนี้ใครกันจะมายืนอยู่?







พ่อค้าหนุ่มกลัวๆ กล้าๆ เเต่เท้าก้าวเข้าไปไกล้ๆ เมื่อเพ่งมองจึงได้เห็นว่าฮูหยินใบ้ของเขากำลังเปลื้องผ้าจนเหลือเพียงร่างงามระหงที่เปลือยเปล่า!!





โม่เสี่ยวท่งเบิกตาโพลง เขาไม่เคยคิดว่าฮูหยินใบ้ของเขาจะมีเรือนร่างที่อวบอิ่มเช่นนี้ เพียงเห็นจากด้านหลังก็รู้ได้เลยว่าทรวดทรงองเอวงามเเค่ไหน ก้นขาวนวลงอนงามนั้นทำโม่เสี่ยวท่งถึงกับใจหวิว



หากนางหันหน้ามาก็คงจะดี เขาจึงยืนแอบมองนางลงไปดำผุดดำว่ายในสระบัวจนเนินเนื้ออวบขาวกระเพื่อม แวบนึงเขาก็เห็นยอดถันสีหวาน ใบหน้าพราวระยับไปด้วยหยดน้ำที่เกาะหน้าบวกกับความงามของใบหน้าหวาน







เห็นที่เขาคงต้องคิดเรื่องร่วมหอกับนางเสียใหม่แล้ว...