on love ก็ว่าจะไม่รัก

คำโปรย....

ภีรดาไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของอติรัตน์ เธอเป็นตัวซวยในชีวิตของเขา แต่ทว่า...ยิ่งเขาเกลียดแค่ไหน เธอก็มักจะทำให้เขายุ่งเหยิงมากขึ้นเท่าตัว แม้ว่าจะหนีห่างไปไกลแสนไกล บุพเพสันนิวาสก็ยังพาคนสองคนมาพบ มาเจอ และมารักกันจนได้
แต่อติรัตน์ก็เกือบเสียผู้หญิงคนนี้ไป ในตอนที่หน้ามืดและปล้ำภีรดาจนเธอกลายเป็นเกลียดและหนีเขาจากไป
ทว่า...ภีรดาก็กลับท้องลูกของอติรัตน์ แบบนี้คนสองคนจะหลุดพ้นกันไหมนะ?
ติดตามได้ในนิยายสุดเพ้อฝันเล่มนี้ค่ะ ไรท์ขออภัยหากเนื้อเรื่องไม่สมจริง เพราะไรท์แต่งมาจากความหื่นมากกว่าค่ะ


คำโปรยเพิ่มเติม...
ท่อนลำแข็งแกร่งรุกล้ำพื้นที่อ่อนโยน ชำแรกความสาวจนความบริสุทธิ์ฉีกขาด หยาดโลหิตสีชมพูไหลเปื้อนระหว่างที่เจ้าของความแข็งแกร่งสอดเข้าไป
“ฮือๆ ทำไมมันเจ็บเหลือเกิน”
“มันจะดีขึ้น...”
อติรัตน์หายใจหอบ แม้ว่าจะสงสาร แต่อารมณ์ปรารถนาก็พุ่งถึงขีดสุด จนต้องขยับเข้าออก ส่วนปากก็แลกลิ้นอย่างได้อารมณ์มาก
พลับ! พลับ! พลับ!
ภีรดาทั้งข่วนกั้งกอด ทั้งครวญและครางไม่ยอมหยุด ความเสียวที่เขาสร้างมา ทำให้เธอหลงลืมความโกรธไปโดยสิ้นเชิง
“อ๊าๆ ๆ พี่ติ อือออ พี่ติ ภีไม่ไหวแล้ว”
ช่องรักเปียกแฉะด้วยน้ำเสียว ทำให้อีกฝ่ายซอยได้สนุกแม้ว่าทางเขาจะคับแคบก็ตาม