มะลิคือเมียเสี่ยยศ

จงรักเสี่ย หลงเสี่ย ฮุบสมบัติเสี่ยคนเดียว

ราวกับม้วนเทปฉายหนังวนซ้ำไปมาร่างบางเดินออกจากป่ากล้วยด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เสื้อผ้ายับยู่เผ้าผมนั้นดูไม่งามเอาเสียเลย
ส่วนเสี่ยหนุ่มใหญ่เดินหน้าระรื่นแบกต้นกล้วยออกมาโดยไม่คำนึงถึงมวลกล้ามเนื้อของตน มือแกร่งข้างหนึ่งกอบกุมมือเล็กเรียวไว้มั่น
“อย่ามาจับ!” มะลิคนงามตวาดแหวเข้าให้ บอกว่าไม่แต่เขาก็ทำ งอน มะลิงอน คิดในใจแล้วก็เชิดหน้าเดินคอตั้งตรงไม่หันมามองคนตัวโต
“มะลิคนดี อั๊วขอโทษ คราวหน้าอั๊วจะไม่ทำอีกแล้ว” เสียงทุ้มเอ่ยอ่อนหวานส่งสายตาปิ๊ง ๆ ให้เมียสาว
“หึ” คนดีของเสี่ยยศสะบัดหน้าหนีทันควัน
“ดีกันนะ เดี๋ยวอั๊วทำกระทงให้สวย ๆ เลย” เสี่ยหนุ่มยังคงอ้อนวอนขอความเมตตาต่อ มือแกร่งเขย่ามือเล็กเบา ๆ กลัวว่าถ้างี่เง่าเขย่าแรงมากกว่านี้เมียรักจะกลายเป็นเมียเพชฌฆาต
“ไม่” ว่าจบก็สะบัดหน้าหนีอีกครั้ง จนเดินมาถึงบ้านหลังงามเรือนหอมูลค่าหลายสิบล้านดอลลาร์
เสี่ยหนุ่มยอมลงทุนรีโนเวทบ้านเก่าของตนเพื่อปรับเปลี่ยนจากซ่องโจร(?)ให้กลายเป็นบ้านคน ก็บอกแล้วว่าเสี่ยยศไม่ใช่คนดีแต่เขาคือคนรักเมีย
เมื่อเดินมาถึงแคร่หน้าบ้านที่ให้ลูกน้องจัดเตรียมไว้เสี่ยหนุ่มใหญ่ก็วางต้นกล้วยลงแล้วจัดการเชิญเสด็จเมียไปนั่งพักให้ใจร่ม ๆ
“อาหลิงหลิง ไปเอาน้ำส้มมาให้ซ้อหน่อย” เสียงห้าวตะโกนบอกเด็กสาวลูกของแม่บ้าน เมื่อสั่งเสร็จตัวเองก็หยิบพัดใบลานมาพัดวีให้อามะลิคนดี
หญิงสาวเม้มปากแน่นไม่ยอมมองคนที่กำลังทำดีเพื่อกลบเกลื่อนความผิดที่เพิ่งก่อไปสด ๆ ร้อน ๆ
“นานะ อามะลิคนดีให้อภัยผัวเห่ย ๆ คนนี้เถอะนะ คราวหน้าอั๊วจะไม่ทำอีกแล้ว อั๊วเป็นเด็กดีนะ เชื่อฟังคำลื้อมาตลอด มีก็แต่ครั้งนี้แหละที่ผีหื่นมันมาสิงอั๊ว อั๊วเลยห้ามใจม่ายยู่ว” เสี่ยหนุ่มที่นั่งบนพื้นหญ้ามือพัดวีให้เมียไปปากก็แก้ตัวไป
“อามะลิ ตีอั๊วก็ได้แต่ยกโทษให้อั๊วเถอะนะ นะนะ” คราวนี้เสี่ยหนุ่มยอมนั่งคุกเข่าสองข้างตรงหน้าเมียสาวส่วนมือก็วางแหมะลงบนตักของเธอส่งสายตาอ้อนออดวิ้ง ๆ เหมือนลูกหมา
“ชิ!” มะลิคนดีสะบัดหน้าพรืดไม่ยอมมองหน้าคนหื่น
เสี่ยยศคนรักเมีย หลงเมีย และกลัวเมียหน้าหงอย เขาก้มหน้าลงสายตาเศร้าสร้อย ลุกไปตัดต้นกล้วยทำกระทงอย่างซึม ๆ น้ำตาหยดแหมะลงบนต้นกล้วย แต่เขาไม่ยกมือขึ้นมาเช็ดหรอกเดี๋ยวเมียเห็นเมียจะไม่สบายใจ


ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนในทุก ๆ ช่องทางนะคะ//ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ ด้วยรัก ...พาฬวาตี