เล่ห์รักกับดักอสูร

“คุณเชื่อฉันนะ ฉันไม่ได้ทำร้ายคุณอร”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น อยู่นิ่งๆ” เสียงคมเข้มดุดัน มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างตำหนิ
“คุณไม่เชื่อฉันเลย” ภาวิตาเสียงสั่น เจ็บปวดที่สุดคือภูวเดชไม่ยอมฟัง และไม่เชื่อเธอ
“ผมบอกให้หยุดพูดไง คุณชอบขัดคำสั่งผมดีนัก ผมจะขังคุณไว้ในห้องจนกว่าผมจะกลับมา” เมื่อทายาเสร็จก็ลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกจากห้อง ใบหน้าคมเข้ม มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเรียบเฉย ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อ แต่มันยากที่จะพูดออกมา เขาต้องขังเธอไว้ในห้อง เพื่อความปลอดภัยของเธอเอง
“ฮือ คุณเดช..”
“ผมจะพาอรพิมลกลับบ้าน” พูดเสียงเข้ม เหลือบตามองคนที่นั่งร้องไหนอยู่ข้างหลังเท่านั้น เดินออกมาเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ข้างในใจของเขาเป็นห่วงเธอ และกังวลไปต่างๆนานาแล้ว ภาวิตามองตามหลังคนตัวใหญ่ทั้งน้ำตา มือบางกุมหน้าอกตัวเองไว้แน่น เจ็บปวดเหลือเกิน นี่สินะความเจ็บปวดของมือที่สามที่ต้องได้รับ สุดท้ายคนที่ภูวเดชรัก และเลือกคืออรพิมล เธอมันโง่ที่หลงรักคนใจร้าย คนเห็นแก่ตัวคนนี้ เธอมันโง่ที่ใจง่าย สมควรแล้วที่ต้องได้รับความเจ็บปวดแบบนี้

++++++++++++++++
“พักผ่อนเยอะๆนะ ผมจะรีบไปทำธุระ ผมจะรีบกลับมาหาคุณ”
“ค่ะ คุณเดชดูแลตัวเองด้วยนะคะ ช่วงนี้คุณดูแลฉันจนแทบไม่ได้พักผ่อน”
“ผมจะดูแลตัวเองให้ดี ส่วนคุณก็ต้องพักผ่อนนะ อย่าดื้อ” ใบหน้าคมคลี่ยิ้มอย่างดีใจที่ภาวิตาเป็นห่วง โน้มใบหน้าหน้าจูบสัมผัสหน้าผาก และแก้มนุ่มจนชื่นใจก่อนเดินออกจากห้อง เขาหันไปมองเธออีกครั้งด้วยหัวใจที่เต้นแปลกๆ เหมือนว่าเขาจะไม่ได้เห็นเธออีก ใบหน้าคมส่ายหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่านเหล่านี้ออกไป คลี่ยิ้มให้เธออีกครั้งก่อนเดินออกจากห้องไป
“ฮือ… ฉันขอให้คุณมีความสุขกับคุณอรพิมลนะคะ”
ภาวิตาปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนักทันทีเมื่อประตูปิดลง มือบางหยิบซองจดหมายออกมาดู เป็นซองจดหมายสีชมพูที่อรพิมลให้ไว้ก่อนจะกลับไป และบอกให้เปิดดูวันนี้ อย่าให้ภูวเดชรู้และสงสัยว่าเธอกำลังจะหนี เธอเลยทำทุกอย่างให้ดูปกติที่สุด เพียงแค่เปิดดูจดหมายนั้น น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างหนัก มันคือการ์ดแต่งงานของอรพิมลกับภูวเดช แบบนี้คงยืนยันแน่ชัดแล้ว ว่าภูวเดชกำลังจะแต่งงานกับอรพิมล ในช่วงสายของวันนี้ ถ้าไม่มีเธอ เขาก็คงมีความสุขกับอรพิมลตั้งนานแล้ว ‘ฉันจะลืมคุณให้ได้ และฉันก็ขอให้คุณลืมฉันเหมือนกัน’

++++++++++++++++
“พอเถอะค่ะ คุณกลับไปได้แล้ว อย่ามายุ่งกับฉันอีก นี่คุณชรัณ คู่หมั้นของฉัน ฉันมีคนรักอยู่แล้ว” ภาวิตามายืนแทรกกลางระหว่างสองหนุ่ม หันหน้าไปทางภูวเดช มองเขาอย่างเจ็บปวด เธออยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ไม่ทำให้ใครเสียใจอีก ทำไมเขาถึงไม่ยอม ยังตามมาวุ่นวายกับเธอไม่เลิก
“ไข่มุก” ภูวเดชขบกรามแน่น สองมือกำเข้าหากันแน่น เจ็บปวดหัวใจที่สุด ภาวิตาเลือกผู้ชายคนนั้นจริงๆ เธอไม่เคยรักเขาเลย
“มึงได้ยินแล้วใช่ไหม” ชรัณยิ้มอย่างผู้ชนะ ก่อนพาภาวิตาไปจากตรงนี้ สายตาคมแดงก่ำ มองภาวิตาคนที่เขารัก และมาตามหาเดินจับมือไปกับคู่หมั้นของเธอ คนที่เธอบอกว่ารัก หยดน้ำตาของผู้ชายไหลออกมา ไร้เรี่ยวแรงที่จะเดินต่อ ร่างสมส่วนเดินก้มหน้าอย่างผิดหวังพร้อมหัวใจที่แตกละเอียดไปอีกทาง

++++++++++++++++
เนื้อหาอาจไม่ตรงตามที่อัปลงในเว็บนิยาย เพราะเป็นฉบับรีไรท์ ขอฝากนิยายเรื่อง ‘เล่ห์รักกับดักอสูร’ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ