ตามรักนายมาดนิ่ง

ฉันได้ตกหลุมรักเค้าคนนี้มาเป็นเวลานาน และในที่สุดฟ้าท่านก็เปิดทางรักให้ฉันได้มีโอกาสเข้าใกล้ และตามจีบเค้าคนนี้สักที ถึงแม้ว่าอีกคนจะนิ่งแสนนิ่งก็เถอะ แต่จะไปยากอะไรกันล่ะคะ อยากได้เค้าใจเราต้องสู้สิ!
สุดท้ายแล้วถึงใครจะบอกว่า “น้ำหยดลงหินทุกวันหินหินบอกรำคาญ” งั้นก็มาดูเอาเองแล้วกันว่าหินจะรำคาญจริงมั้ย เพราะวันนี้เจ้าขาจะมาพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็น!!!

คิมหันต์ : บริหาร ปี 4 นิ่ง สงบ หัวใจดั่งหินผาที่ไม่เคยมีใครหน้าไหนเข้ามาได้ 'แต่เธอกลับเป็นเพียงคนเดียว'
เจ้าขา : มนุษยศษสตร์ ปี 3 คำๆ เดียวที่ท่องกับตัวเองอยู่เสมอคือ "อยากได้เค้าใจเราต้องสู้"


ฉันคีบลูกชิ้นของตัวเองให้กับคนที่กำลังนั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างๆ
“อะไร”
“ให้ค่ะ”
“แล้วทำไมไม่กิน” พี่คิมหันต์หันหน้ามาถามฉันอย่างงงๆ
“รอกินพี่แทนค่ะ”
“แค่กๆๆๆ!!”
ฉันยิ้มกริ่มแล้วพูดกับเค้าเบาๆ ไม่ให้เพื่อนเค้าได้ยิน แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือการที่เค้าสำลักจนหน้าดำหน้าแดงไปหมด จนฉันนั้นหยิบขวดน้ำให้แทบไม่ทัน
“ยัยเด็กแก่แดด!” พี่คิมหันต์กัดฟันพูดแล้วก้มหน้าก้มตากินก๋วยเตี๋ยวต่อ
“ขอชิมหน่อยได้มั้ยคะ” ฉันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ชามก๋วยเตี๋ยวของเค้า แต่คนข้างๆ กลับมองหน้าฉันด้วยสายตาเลิ่กลั่ก คิดอะไรอยู่งั้นหรอคะ
“หยุดพูดอะไรบ้าๆ เลยนะ!”
“แค่ขอชิมก๋วยเตี๋ยวเอง พี่คิดอะไรอยู่ หรือว่า.....” ฉันพูดออกไปเสียงดังจนทำให้เพื่อนทั้งสองคนของค้าเงยหน้าขึ้นมามองอย่างสงสัย
“อื้อแค่กๆ!!!”