ไทม์ไลน์รัก COVID19

ช่วงเวลาที่เจ็บปวดมากกว่าการสูญเสียคือการไม่สามารถช่วยเหลืออะไรใครได้เลย และไม่คิดจะช่วย

หลังจากที่ CEO หนุ่มอย่าง ตาณวีร์ พี่ชายคนโตสุดของบ้านสิงหวัฒน์ ได้ติดเชื้อโควิดและรักษาตัวจนหายดีแล้ว ระหว่างที่มีการประกาศล็อกดาวน์ เขาตัดสินใจไปนอนชิลล์บนเกาะส่วนตัว โดยมี 'เปมนีย์' ลูกเสี้ยวสาวคนสวย แม่สาวเอวบางร่างน้อยในไนต์คลับผ่านการแนะนำจากเพื่อนฝูง ผู้เอาเชื้อโรคร้ายมาติดเขาผ่าน First kiss แถมติดกันทั้งโต๊ะ! ขอติดตามเขามาที่เกาะ

ด้วยความรู้สึกผิดของหญิงสาว เธอขอทำงานแทนพี่สาวซึ่งเป็นเลขานุการของคุณตาณ เพื่อขอการไถ่โทษจากเขา ด้วยความหวังริบหรี่ว่าผู้ชายปากร้ายอย่างเขาจะให้อภัยเธอ...

++++++++++++++++++++++++

"ที่คุณตาณโกรธฉันก็เพราะฉันเป็นจูบแรกของคุณ... อืม... ฉันคิดว่าเราถูกใจกันซะอีก... ฉันเชื่อเรื่องรักแรกพบนะคะ"
"นี่คุณ... ล้อผมเล่นหรือเปล่า?"
"ฉันดูเป็นคนขี้เล่นหรือคะ?"
"ก็ไม่... ไม่รู้..."
ในท่าทีลังเลใจของผู้ชายตัวโต เปมนีย์ชะล่าใจว่าเขาไม่กล้ายุ่มย่ามกับเธอแน่ ต่อให้ใส่ขาสั้นมานั่งเล่นบนที่นอนของเขา เกาคอเจ้าเหมียวหัวเราะคิกคักคุยกับแมว ก็ยังไม่เห็นว่าเขาจะล่วงเกินเธอ
"เรียบร้อยนะครับ ผมว่าคงช่วยพวกเขาได้เท่านี้แหละ ให้คนไปแจกอาหารกล่องหน้าโรงงานด้วยนะ"
"คุณตาณ... เป็นผู้ชายใจดีจัง"
"แน่นอน... แม่สอนมาดี"
คนพูดดูภูมิใจกับการทำความดีเสียเหลือเกิน แม้ก่อนหน้านี้เขาไม่คิดทำอะไรให้ใคร ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟาตัวใหญ่นั่งสบายหน้าโน้ตบุ๊ค หย่อนก้นลงนั่งบนเตียงข้าง ๆ คนที่มองขวับตามเขาอย่างเขินอาย ตรงข้ามนิสัยสาวมั่นโดยสิ้นเชิง
"วันนี้ฉันเอาข้าวคลุกปลาทูมาให้เจ้าเหมียวน่ะค่ะ ไม่ได้อยากจะรบกวนนาน"
สวย... ใจดี... เก่งด้วยอีก...
แววตาคมวับประกาศความรู้สึกออกไปอย่างไม่ปิดบัง ก่อนที่เขาจะถูกเรียกด้วยน้ำเสียงดังกว่าเดิม
"คุณตาณคะ?"
"อ้อ... ครับ ดีเลยมันคงดีใจนะได้เปลี่ยนเมนูอาหารบ้าง แล้วคุณเปมจะทำงานให้ผมถึงเมื่อไร?"
"คุณกลับเข้าเมืองเมื่อไรฉันค่อยไปค่ะ"
"ถ้าผมไม่กลับล่ะ? กะว่าจะติดเกาะไปนาน ๆ เลยคุณไม่ต้องไปทำงานทำการของคุณรึไง?"
"ไม่ไปก็ได้ค่ะ..."
เป็นเรื่องไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย เมื่อคนสองคนยังไม่ได้แต่งงานกัน แล้วเธอจะอยู่ได้ยังไง เธอควรรีบเก็บกระเป๋าไปตอนที่ยังมีโอกาสไปจากเขาต่างหาก