จะร้าย ให้เพื่อนรัก

เพื่อนก็คือเพื่อน ไม่มีทางเปลี่ยนเป็นมากกว่านั้น ดาริสาเองก็คิดเช่นกัน แต่ดันเกิดเหตุทำให้ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อเธอถูกวางยามีคนคิดร้ายหวังทำลาย คนที่ช่วยเธอเอาไว้ก็คือ เพื่อนสนิท
ถึงแม้ไม่ตั้งใจ แต่มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่ช่วยเธอได้ จึงได้แต่ปล่อยเลยตามเลย เพื่อนก็กินเพื่อนได้.... ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่ทั้งคืน
แล้วยังจะกล้าพูดได้เต็มปากอีกหรือว่า ขอให้เหมือนเดิม ...ไม่ได้คิดอะไร... มันก็แค่อุบัติเหตุ
พยายามทำตัวปกติ แต่ทำไม๊...เวลาเห็นหญิงอื่นเข้าใกล้ ใจมันสั่นรุนแรง พร้อมจะประกาศให้ทุกนางรู้ว่า ... นั่นมันของฉันนะ!!

........................................

“ไอ้พีร์ เมียมึงมา ทำไมไม่เข้าไปทักวะ”
“ไอ้แดนมึงจะไปยุ่งกับเขาทำไม”
“เอ๊า...เพื่อนกัน ทำไมจะยุ่งไม่ได้ ไปเลย ไปเป็นเจ้าของร้านที่ดีหน่อย” แดนไทดึงพีรพลให้เดินเข้าไปด้วยกัน
“เดี๋ยวกูไปเอาข้าวมาให้มึงละกัน” พีรพลหันหลังจะเดินเข้าไปข้างใน แต่แดนไทมือไวคว้าเสื้อเพื่อนไว้ก่อน
“เฮ้...มึงเป็นไรวะ ทะเลาะกับไอ้ดี้เหรอ พวกมึงดูแปลก ๆ นะ ไอ้ดี้มันก็ไม่มาร้านหลายเดือน ส่วนมึงก็ขลุกอยู่ที่ร้านไม่ไปไหน พวกมึงมีพิรุธ”
“พิรุธบ้าอะไร เขามากับแฟนมึงจะไปยุ่งกับเขาทำไม”
“ก็กูอยากไปทักทาย คนนี้ไอ้ดี้คบนานสุด สงสัยพวกเรา จะได้เพื่อนเขยตัวจริง” แดนไทไม่สนใจ ผลักพีรพลให้เดินตรงไปที่โต๊ะของทั้งคู่

........................................
“ก็รักไง”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ทำไมต้องอยากรู้ด้วย รู้ว่ารักละกันน่า” ดาริสาเฉไฉ ไม่กล้าพูด
“พูดให้ชื่นใจหน่อยสิ”
“ก็...ไม่แน่ใจ ..รักตอนไหน เพราะตอนแกช่วยฉันจากรุ่นพี่สองคน ก็รู้สึกว่าติดหนี้บุญคุณ แล้วตอนเรียนมหาลัยฉันก็อยู่กับแกตลอด จนชิน ชินที่จะไปไหนมาไหนด้วยกัน ชินที่จะเล่าทุกอย่างให้แกฟัง และชินที่จะร้องไห้กับแกทุกครั้งที่เสียใจ และก็ชอบที่แกใจดีขับรถไปรับกลับทุกครั้ง ที่เดทกับผู้ชายแล้วมันไม่โอ”
“แบบนั้นเขาเรียกว่ารักที่ไหนกัน นั่นเบ๊ชัด ๆ”
........................................