โรย

รถไฟค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากสถานีส่งเสียงดังกระฉึกกระฉักแล้วลอยเข้าไปสู่ใยแมงมุมขนาดยักษ์ จักรยานสีเขียวแล่นตรงไปที่ไหนสักแห่งทั้งๆ ที่ไม่มีคนขี่ ท้องฟ้าที่มืดมิด ท้องฟ้าที่ทั้งมืดมิดและคับแคบในดวงตาของแมลง เขาอยู่ที่นั่นไง แค่ตรงนั้นเอง เขายิ้มให้เธอน้อยๆ มือขวาถือดอกกุหลาบดอกนั้นไว้หลวมๆ ในระดับกลางหน้าอก รอคอยที่จะมอบให้เธอ...