อัศวินกับนางซินยุคใหม่

อารัมภบท

“นี่คุณ” วินทรพหันมามองคนหน้าบึ้งตึงด้วยสายตาเรียบเฉย เหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักนิด
“ว่า” เขาถือจานข้าวสองจานไปวางไว้บนโต๊ะพร้อมเตรียมตัวเหมือนหิวมากมาย ต้องรับประทานอะไรสักอย่างให้ได้ในตอนนี้
“ฉันจะอยู่ที่นี่ไม่นานหรอก เดี๋ยวฉันหาที่พักใหม่ได้ฉันจะย้ายออก”
“เพราะ” เขาสวนขึ้นแบบไม่มองหน้า ก้มหน้ารับประทานอาหารเหมือนไม่มีอะไรสักอย่างได้เกิดขึ้นก่อนหน้า นั่นก็เท่ากับจุดประกายไฟแค้นในกายอินทิราได้ตื่นขึ้น
“เพราะฉันคิดว่าฉันไม่ปลอดภัยไง!” เธอกระชากเก้าอี้ทรุดกายลงนั่งตรงกันข้ามกับเขา พร้อมคว้าช้อนขึ้นมาตักอาหารใส่จาน เตรียมรับประทานเต็มที่เช่นกัน
“จาก” ดูเขาสิ...ดูเขาลอยหน้าลอยตาถามเธอสิ!
“ทำกับฉันขนาดนี้ยังจะมาถามอีกนะว่าจากอะไร!”
“แค่จับนมเนี่ยนะ ผมดูดนมคุณก็ว่าไปอย่าง”
“โอ้วมายก็อด ฉันไม่คิดเลยนะว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้น่ะ!”