ษ

“ภพเพ็ญ พิธุแผ่ บุหลันแล ณ กลากลับ
ศ ทรงศีล มิลวงลับ กัษกร ษ สูตรทรง
ส-สกฤต นิจสัจจา ษ-รักษา รักษ์จิตส่ง
ม-มนุษย์ ศ-ฤาตรง กรุนกรง วิวัฏฏา”

อย่างที่ภางค์ว่าไว้ทั้งๆ น้อยใจ "คนเกิดใหม่น่ะขี้โกง ลืมอดีตสิ้น"
ก็ถ้าฉันลืมแบบไม่ได้แกล้งแล้วจะให้ระลึกอะไร

ที่แน่ๆ คือฉันชอบครูตัวเองน่ะใช่ มิสแคตคงกระพันล้านปีที่ใครๆ ก็ชอบ
ถามว่าความเป็นไปได้มีไหม...มี
เป็นไปได้ที่ฉันจะเพ้อไปเรื่อย...เพื่อให้รู้ตัวอีกทีว่าเคยยิ่งกว่ารัก...ยิ่งกว่ารัก

คลา รัตมณี - ษ