ชายาเคียงกายาอสูร

'เธอ' ถูกคัดเลือกให้มาเป็นชายาของอสูร​ ที่ต้องคอบบำรุงบำเรอราคะเขาไม่ให้ห่างกาย
'เขา' ราชาผู้น่าเกรงขามและเป็นที่หวาดหวั่นของใครหลายคน
แต่เมื่อทั้งสองได้ใกล้ชิดกัน จึงก่อให้เกิดความรักที่แสนผูกพันจนมิอาจพลากจากกันได้
-----------------------------------------------
“ตื่นแล้วเหรอ?” เขาถามเธอเสียงนิ่งเรียบ
“เอ่อ ท่าน เอ่อ ข้า...” นางไม่รู้ว่าจะเรียกเขาว่าอย่างไรดี
“เจ้าอยากจะเรียกข้าว่าอะไรเจ้าก็เรียกไปเถิดชายาข้า”
“เพคะ” แต่แล้วลิลลี่ก็กลับหน้าแดงซ่านเมื่อพึ่งรู้สึกตัวว่าบัดนี้ตนเองกำลังเปลือยเปล่าตอนหน้าเขา นางจึงรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดเรือนร่างของตนเอง
“ใยเจ้าถึงเขินอายชายาข้า ในเมื่อเมื่อคืนนี้ข้าเห็นมาหมดแล้ว” เขาช่างพูดออกมาได้อย่างไม่อายปาก นั่นกลับยิ่งทำให้ชายาตัวน้อยยิ่งเขินอายเข้าไปใหญ่

-----------------------------------------------
“อยากให้ข้าทำให้เจ้าไหม?” เขาถามเธอด้วยเสียงแหบพร่า
คนฟังยิ่งขัดเขินไม่กล้าตอบ แถมยังก้มหน้าหลบสายตาจากเขาอีกต่างหาก แต่ก็ถูกมือเขาเชยคางขึ้นมา
“ข้าถามเจ้าก็ต้องตอบชายาข้าและอีกอย่างเจ้าไม่ควรที่จะ...หลบตาข้า เพราะมันทำให้ข้าหงุดหงิด”
ลิลลี่มองเขาตาแป๋วตอนนี้เธอไม่ได้กลัวเขา แต่เธอแค่ไม่รู้ว่าจะตอบเขาอย่างไร แถมเธอยิ่งรู้สึกทรมานขึ้นเรื่อยๆเมื่อถูกนิ้วมือเขารังแกไม่หยุด
“อย่ารังแกข้า”
“ช่วยไม่ได้ก็เจ้ามันน่ารังแกเองนี่นา”