ขอจีบคุณพ่อลูกแฝด

ภูมิดนัยมองสองสาวต่างวัยที่กอดกันด้วยความรู้สึกแปลกๆ เขาดึงเด็กชายอันเข้ามาใกล้ตัวแล้วใช้มืออีกข้างลูบผมลูกสาว “พ่อไม่ได้จะว่าอะไรค่ะ แต่หนูวิ่งมาชนจนพี่ว่านคนสวยเขาจะล้ม หนูต้องขอโทษนะคะ”
วรัทตัวแข็งไปอีกรอบ เธอควรจะตกใจที่หนูน้อยร้องไห้หรือคำว่าพี่ว่านคนสวยที่ออกมาจากปากเขากัน!
“ขอโทษค่ะ” ร่างบางก้มลงมองมือป้อมๆ ที่ยกไหว้อย่างน่าเอ็นดู แก้มกลมสีแดงที่มีคราบน้ำตาช่างน่าสงสารและน่ารักในเวลาเดียวกัน
“ไม่เป็นไรค่ะ แต่คราวหลังถ้าจะวิ่งเราจะออกไปวิ่งกันข้างนอกนะคะ เมื่อกี้พี่ว่านเกือบล้มทับน้องอินแน่ะ” เธอบอกยิ้มๆ
“ได้ค่า” ร่างกลมในชุดกระโปรงเอี๊ยมหันไปมองน้องชาย “เราขอโทษนะอัน”
“ไม่เป็นไรหรอกอัน”
แค่เท่านี้ภูมิดนัยก็รู้สึกภูมิใจกับลูกทั้งสองคนมากแล้ว ไม่ต่างจากวรัทที่นั่งดูอยู่ด้วยรอยยิ้ม แล้วสายตาสองคู่ก็หันมาสบกันแบบไม่ได้ตั้งใจ เป็นวรัทที่เสหลบไปทางอื่นก่อนแล้วตามด้วยเสียงกระแอมของร่างสูง
“ผมมีงานค้างข้างบน ฝากดูลูกด้วยนะ”
เพียงแค่ประโยคสั้นๆ แต่อุ่นวาบไปทั้งหัวใจ วรัทแหงนหน้ามองคนที่ลุกขึ้นยืน ภูมิดนัยเองก็เหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าหลุดพูดอะไรออกไปแต่เขากลับไม่คิดจะแก้ไขมัน
ไม่รู้สิ... ไม่มีเหตุผล
=====================
กดโหลดตัวอย่างเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ ติอย่างสุภาพและแวะมากดหัวใจให้กันด้วยน้าาาา