ศิษย์ข้า ช่างร้ายนัก

“อ๊าา.. ท่านคะ! อันนั้นไม่ใช่ฟันปลอมของท่านนะคะ!!”

มารินีแผดเสียงร้องในขณะที่ท่านชายสามีวัยเก้าสิบปีกำลังดูดดันยอดถันของเธอ และได้ทำฟันปลอมล่วงลงไปบนเต้ากลมกลึงของเธอซี่หนึ่ง แต่ด้วยความหูตาฟ่าฟางจึงเห็นยอดถันสีชมพูอ่อนของเธอเป็นเหงือกปลอมของเขาไปได้

มารินีเบื่อหน่ายชีวิตนกน้อยในกรงทองนี้แทบจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าอยู่รอมร่อ แต่สุดท้ายสวรรค์ก็เข้าข้างเธอ เมื่อท่านชายเกิดหัวใจล้มเหลวคาอ้อมอกของเธอ

เมื่อจัดการเรื่องพินัยกรรมเสร็จสิ้น มารินีจึงถลุงมรดกก้อนแรกไปกับการชื่นชมความงดงามของแก่นกายหลายลักษณะในโลกของ ‘บาร์โฮส’
จนกระทั่ง.. เธอมาตายคาแท่งลำของหนุ่มซาดิสม์คนหนึ่ง

“อา หยุดทำไมกัน รีบต่อเร็วๆสิ” มารินีที่หลับตาพริ้มรู้สึกเสียวซ่านที่มีแก่นกายแข็งค้างอยู่ภายในร่องสวาทโดยไม่ขยับเขยื้อน
“เอ๊ะ! มิใช่เจ้าตายไปแล้วหรอกหรือ?”
“ตาย.. เตย.. อะไรกัน เร็วหน่อย.. อืมมม จะไม่ไหวแล้ว”

“เอ๋?เดี๋ยวนะ..” มารินีใช้ฝ่ามือคลำลงไปบนผ้าปูที่นอนรู้สึกว่าสากระคายมือแปลกๆเธอจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมามอง
“อ๊าย!! นี่มันอะไรกัน!!”
เพียงเธอลุกขึ้นเท่านั้น ความทรงจำทุกอย่างของร่างนี้ก็หลั่งไหลเข้ามาในห้วงสมองของเธอ

ที่แท้ชายผู้นี้คือ หยางฟู่เฉิง เป็นอาจารย์ของ จางเหยาเหยา เจ้าของร่างนี้
เขาฝึกฝนวรยุทธ์ด้วยตนเองจึงทำให้ถูกธาตุไฟเข้าแทรกจำต้องมีอะไรกับลูกศิษย์ จนร่างของเด็กสาวคนนี้รับไม่ไหวช็อคเสียชีวิตไป

เธอที่เสียชีวิตจากการทำกิจกรรมเข้าจังหวะจึงทะลุมิติเข้ามาสิงอยู่ร่างนี้ที่เสียชีวิตขณะทำกิจกรรมเข้าจังหวะเช่นเดียวกัน