หน้าอย่างข้าน่ะหรือ คือสตรีร้ายกาจ เล่ม 3 (จบ)

“ตอนนั้นเจ้าไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าตัวเองท้องจริงหรือเปล่าก็กล้าเอาคำนั้นมาใช้ ฝูเยว่ซินเจ้ามันเป็นสตรีร้ายกาจ”
“หน้าอย่างข้าน่ะหรือ…คือสตรีร้ายกาจ อะไรกัน…จะหาว่าข้าร้ายกาจได้อย่างไรในเมื่อข้าไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นสตรีที่ดี อีกอย่างเขาเป็นคนยื่นของให้ข้าก่อน ข้าไม่ตอบแทนก็ดูจะเป็นการเสียมารยาทไม่ใช่หรือ?…”
จบประโยคนางก็ยืดตัวกลับมานั่งหลังตรง พองลมจนแก้มป่องก่อนจะเป่ากลีบดอกไม้ในมือ สายตามองตามทิศทางของมันก่อนจะหยุดลงที่พื้นใกล้ ๆ นางทำหน้าเสียดายเล็กน้อยที่ไม่อาจเป่าให้มันลอยไปได้ไกลกว่านี้ จากนั้นก็เลิกให้ความสนใจมัน
“เป็นอะไรของเจ้า ทำไมทำหน้าอย่างนั้น” ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อหันมาเห็นว่าสหายมีใบหน้าเหยเก พร้อมทำท่าเหมือนนางเป็นตัวน่ารังเกียจ
“ฝูเยว่ซิน เจ้าจำไว้เลยนะว่าชีวิตนี้ของข้ามีสตรีเพียงสองนางเท่านั้นที่ข้าไม่คิดจะเป็นศัตรูด้วย นั่นก็คือภรรยาในอนาคตและก็เจ้า!”
“อุบ..ฮ่า ๆ ๆ” นางมองท่าทางเอาจริงเอาจังของสหายก็ถึงกับกลั้นขำไว้ไม่อยู่ “ข้ามีอะไรให้เจ้าหวาดกลัวกัน”