ทำนองรักจากหัวใจ

เหตุการณ์อีกฝั่งของน้ำตก ถึงแม้ไม่ได้ตั้งใจอยากจะรับรู้แต่ก็อยู่ในสายตาของธันย์พิชชากับมนัสวีร์อยู่ดี ตั้งแต่ที่อัยย์รฎาเอากีต้าร์ไปบรรเลงร้องเพลงจีบสาว แล้วอีกคนก็มีท่าทางเขินอายให้เห็น
“เราไม่ได้มาขัดความสุขเขาสองคนใช่มั้ย”

มนัสวีร์หัวเราะกับคำถาม เอาจริงมาเห็นอะไรแบบนี้มันก็เขินอยู่เหมือนกันนะ ไม่คิดว่าบทจะรุกของพี่อัยย์จะร้ายกาจแบบนี้

“คงไม่มั้งคะ ดีไม่ดีเราคงไร้ตัวตนกับพี่เขาด้วยซ้ำ หวานจนเราไม่กล้าไปแทรกเลย”

“นั่นสิ เพิ่งเคยเห็นพี่เนมเขิน”

“อย่าว่าแต่พี่เนมเลยค่ะ มิ้มยังเขินแทนเลย”

คำตอบของคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยกัน ทำให้ธันย์พิชชามองหน้า อดยิ้มไม่ได้เมื่อสังเกตเห็นริ้วแดงเรื่อกระจายบนใบหน้าของอีกฝ่าย

“อ้อ ที่เงียบไม่พูดไม่จา นี่คือเขินไปด้วยเหรอ หึ ๆ”

“ขำอะไรเล่า ก็มันน่าเขินมั้ยล่ะ มีคนแต่งเพลงมาร้องจีบแบบนี้น่ะ”

มนัสวีร์ต่อว่าคนที่หัวเราะขำ

“หืม เพลงแต่งเองเหรอ ฉันนึกว่าเพลงของใคร”

ที่จริงเธอก็ไม่ใช่จะรู้จักนักร้องไทยนักหรอก มีแค่ไม่กี่คนที่พอจะเคยได้ฟังผลงานผ่านหูบ้าง มนัสวีร์พยักหน้ายิ้ม เธอมั่นใจว่าพี่สาวที่สนิทแต่งเอง เพราะเนื้อเพลงไม่เคยได้ยินมาก่อน

“ก็น่ารักดีนะ”


ในฐานะคนที่แต่งเพลงเป็นอาชีพเอ่ยชมออกมา อัยย์รฎาก็มีความสามารถไม่ธรรมดานะ มิน่าล่ะพี่สาวเธอถึงได้ออกอาการเขินหนักขนาดนั้น จะว่าไปเธอก็ไม่เคยร้องเพลงที่แต่งไปจีบใครสักที แม้แต่คนที่ว่ามีความรู้สึกที่ดีให้ ก็ยังไม่เคยได้ฟังเธอร้อง รอยยิ้มเผยออกมาเมื่อเริ่มมั่นใจแล้วว่า ที่ผ่านมามันคงไม่ใช่ความรัก เพราะไม่เคยคิดว่าจะเก็บเพลงนั้นไว้ร้องให้ใครฟังคนเดียว