ป๋าสายเปย์

ภาม...ป๋าสายเปย์ ผู้เต็มไปด้วยเสน่ห์แพรวพราว
กัญญดา...สาวน้อยผู้ตกลงไปในบ่วงรักอย่างไม่ทันตั้งตัว
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“หนูจะยืมคุณ หมายความว่าหนูจะคืนคุณทุกบาททุกสตางค์ พร้อมดอกเบี้ยที่คุณจะเรียกร้อง ถ้าคุณจะปรานีก็อย่าส่งนักเลงมาตามทวงก็พอค่ะ” ขอเหลือศักดิ์ศรีไว้ให้ตัวเองภูมิใจ อย่างน้อยถ้าแลกเปลี่ยนกันด้วยดอกเบี้ยมันก็จะเหลือแค่หนี้บุญคุณ
“อืม...” นักธุรกิจใหญ่มองคนที่จ้องมาด้วยสายตามุ่งมั่นชัดเจน เขาชอบเธอนะ ให้ช่วยฟรีๆ เลยก็ยังได้ เงินแค่นั้นไม่สะเทือนขนสักเส้นในกายหรอก
“คุณภามตกลงไหมคะ”
“เนี่ยนะเหรอ เรื่องที่หนูไลน์มาเรียกผม”
อ้าว! เธอถึงกับน้ำท่วมปากอีกครั้ง ไม่รู้ควรเอื้อนเอ่ยออกไปว่าอย่างไรดี
“ถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มเติม...”
“หนูก็รู้ว่าผมต้องการอะไร”
มันเป็นนาทีแห่งการตัดสินใจ แต่จนแล้วจนรอดเธอก็ทำได้แค่ปากสั่น
“คุณภามต้องการอะไรเหรอคะ” เธออ่านสายตาเขาออก คนที่ร้านก็เช่นกัน
แต่ถ้าเขาไม่พูดตรงๆ เธอก็ไม่กล้าหรอกที่จะคิดว่าเขาต้องการแบบที่ทุกคนคิดจริงๆ ไหม
“ผมต้องการหนู...บนเตียง” เขาไม่ใช่หนุ่มน้อยที่จะต้องอ้อมค้อม ที่จีบๆ เธอมาสักพักนั่นก็ไม่เคยทำกับใคร
ผู้ชายคู่ผู้หญิง
และเขาก็ชอบเซ็กซ์เต็มใจที่เร่าร้อน
“แต่หนูจ่ายดอกเบี้ยให้คุณได้นะคะ” พอมันมาอยู่จุดนี้จริงๆ ก็เป็นเธอที่เกิดปอดแหกขึ้นมา
ถึงจะมีใจ แต่มันก็ไม่ง่ายที่จะตัดสินใจใช้ร่างกายแลกเงิน เธออาจจะโลกสวยเกินไปที่คิดยืมเงินกับคนที่ตัวเองก็รู้ว่าเขาต้องการมากกว่านั้น เธอเองก็ชอบเขา แต่ไม่ได้อยากให้นี่กลายเป็นการต้องขายตัวใช้หนี้ อนิจจาเธออาจจะคิดน้อยเกินไปมาก
“นั่นคือข้อเสนอของหนู แต่ผมมีเงินเยอะแล้ว ผมไม่ได้ต้องการดอกเบี้ย...” หรือแม้แต่เงินต้นคืนด้วยซ้ำ มีอะไรอีกหลายอย่างที่น่าสนใจ น่าค้นหา
“แล้ว...”
“หนูอยู่กับผม ไม่ต้องจ่ายค่าอะไรคืนทั้งนั้น ผมจะดูแลทั้งหนูและครอบครัวของหนูเอง” เขาขยับไปโอบบ่าเล็ก ครั้งนี้ครั้งแรกที่เขาเสนอเลี้ยงผู้หญิงเป็นจริงเป็นจัง
“หนู...หนูมีเวลาเตรียมตัวถึงเมื่อไหร่ และมันนานแค่ไหนคะ...” กว่าคุณจะเบื่อและปลดระวางหนู
เหมือนคนย้อนแย้ง กัญญดาต้องการมากกว่าแค่การเป็นอีหนู แต่เธอก็ต้องการยืมเงินจากเขาด้วย เธอยังอยากให้นี่เป็นแค่การกู้เงินมาใช้หนี้
ส่วนเรื่องของเธอกับเขาน่ะเหรอ เธอเองก็ให้คำจำกัดความไม่ถูกเช่นกัน
“หนูต้องตอบผมเลยคืนนี้...” เขาประกบปากจิ้มลิ้มอีกครั้ง แล้วก็มองคนที่หลับตาพริ้มขยับปากอย่างเชื่อฟัง
เด็กก็คือเด็ก ต่อให้เป็นหญิงสาวแสนสวยก็ยังเป็นเด็กน้อยกระดูกอ่อนสำหรับเขา จะบีบก็ตายจะคลายก็ต้องเสียว
“และมันจะนานตราบที่ใจเรายังตรงกัน”
ภามจบประโยคด้วยการเคล้นคลึงริมฝีปากสีหวานอย่างเร่าร้อน มันอ่อนหวานมาก แต่ก็แฝงไปด้วยความต้องการที่มากล้น