เมื่อยามวสันต์ ตัวข้าชีวาหนาวเหน็บ

หลังพิธีปักปิ่นเสวี่ยชิงลู่ก็แต่งงานเข้าจวนแม่ทัพทันที เดิมคิดว่าชีวิตตนคงจะเป็นเฉกเช่นคนอื่นๆ ทว่านางคิดผิด สามีนางนั้นคือปีศาจร้าย นางทนทุกข์อยู่สามปีเต็มก่อนที่เขาจะออกไปรบกับแคว้นเว่นแล้วพลาดท่าจบชีวิตลงในสนามรบ ยามนั้นนางดีใจเสียจนหัวร่อออกมา มีภรรยาคนใดบ้างที่ดีใจเมื่อสามีของตนตาย คงจะมีเพียงนางกระมัง เดิมนางวางแผนชีวิตหาเช้ากิ่นค่ำไปวันๆ แต่สิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นก็เกิดขึ้นอีกครั้ง ชั่วชีวิตนี้นางจะหลีกหนีคำว่าแม่ทัพได้หรือไม่ หรือว่าเมื่อตายไปนางก็ยังคงต้องเจอคำว่าแม่ทัพอยู่
"เดิมทีตัวข้าก็มิใช่คนมักมาก ข้ายังไม่แต่งงานจนอายุล่วงเลยมาถึงยี่สิบห้าปีย่อมแปลว่าข้ามิใช่คนมักง่าย จนเมื่อข้าเห็นเจ้าที่จวนวันนั้น"

แนะนำให้โหลดตัวอย่างอ่านก่อนนะคะนักอ่านทุกท่าน