รักร้าย​นาย​ปีศาจ​นํ้า​แข็ง​

พายุ พชรวิชญ์
เจ้าชายนํ้าแข็งแห่งคณะวิศวะ นิ่ง เย็นชา

กะทิ กานต์ธีรา
น่ารัก นิสัยดี เธอเป็นผู้หญิงที่น่าทะนุถนอม​ของใครหลายๆ คน ยกเว้นเขาคนเดียว 'พายุ'​


หมับ!
ยังไม่ทันที่ฉันจะถูกตัวของคนตัวสูงมือเล็กก็ถูกคว้าเอาไว้ก่อนด้วยฝีมือของคนตรงหน้า
"อ๊ะ!" ฉันเบ้หน้าออกมาเมื่อรู้สึกถึงแรงบีบที่ข้อมือจนมันเกิดรอยแดง คงเป็นเพราะฉันเป็นคนที่ผิวขาวเวลาถูกอะไรนิดหน่อยมันเลยเกิดรอยแดงได้ง่าย
เจ็บ....
"....." ไม่มีเสียงใดๆ หลุดออกมาจากปากของพี่พายุเขายังคงนิ่งเหมือนเดิม
"จะ...เจ็บ" แล้วฉันก็เอ่ยออกไปด้วยนํ้าเสียงที่สั่นเครืออย่างทนไม่ไหวเพราะเขาไม่ยอมปล่อยมือจากแรงบีบออกจากแขนของฉันสักทีแถมยังดูเหมือนว่าเขาเพิ่มแรงบีบให้แรงขึ้นอีก
เขาจะบีบฉันให้เเหลกคามือเลยงั้นเหรอ?
"หึ!" พี่พายุทำเสียงออกมาแต่ไม่ยอมปล่อยก่อนที่เขาจะเลื่อนใบหน้าลงมาใกล้ๆ จนฉันต้องรีบหดคอหนีด้วยความกลัวก่อนที่เขาจะกระซิบอะไรบางอย่างมาที่หูของฉัน
"เป็นแค่ผู้อาศัย...."
"....อย่าเสือกรู้มาก" ถ้อยคำหยาบคายถูกเอ่ยออกมาจากปากหนาอย่างไร้ความรู้สึก​ ตอนแรกฉันก็แอบสะดุ้งกับคำพูดของเขานะแต่ก็ทำได้แค่นิ่ง

"อื้อ กินแล้วนะ"
งํ่าๆ อร่อยยย~
ฉันตักเค้กคำโตเข้าปากและเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างมีความสุขมันอร่อยมากเลย
เคร้ง!
"อื้อ!"
ตุบ! ตุบ!
มือเล็กทุบลงบนหน้าอกแกร่งเมื่อถูกคนตัวสูงนั้นดึงร่างเล็กเข้าหาตัวปากหนาครอบงำลงไปที่ปากเล็กอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวช้อนในมือเล็กนั้นหลุดออกในทันที
"อืม..." เรียวลิ้นหนาดูดเลียไปที่ริมฝีปากเล็กจนครบทุกมุมเมื่อปากเล็กนั้นเลอะครีมเขาทำความสะอาดจนปากเล็กนั้นไม่เหลือครีมติด
ก่อนที่ลิ้นหนานั้นจะสอดแทกเข้าไปในโพรงปากเล็กตวัดตักตวงเค้กกินจนหมดและยอมผละออกจากปากเล็ก ใบหน้าเล็กนั้นขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอายหันหน้าไปอีกทางในทันทีไม่กล้าสบสายตาคมที่ร้ายกาจคู่นั้น