เอื้อใจรัก

--------------------------------

รชนิชล กระเสือกกระสนหนีตายจากไร่บารมี
เพราะไม่อยากเป็นเมียเก็บลูกชายนายหัว
ตัดสินใจข้ามไปยังไร่ใกล้เรือนเคียงอย่างสิราสวัสดิ์
ซึ่งมีอาณาเขตติดกันและนายหัวหนุ่มหน้าดุ...ตาคมปลาบ
ซึ่งเขาน่ะไม่ไว้ใจเธอ พอๆ กับที่เธอไม่ไว้ใจเขานั่นแหละ

ทิวากรประกาศกร้าวว่าจะเก็บเธอไว้ข้างตัว พร้อมจับตาดูทุกฝีก้าว
แต่ไม่รู้ยังไง...หัวใจเจ้ากรรมชักจะประหลาดขึ้นทุกวัน
เขาก็ดุเหมือนเดิม เป็นเสือยิ้มยากขนานแท้ กวนประสาทหน่อยๆ อีก
หากรู้ตัวอีกทีหัวใจก็ชักจะเต้นเป็นจังหวะ...รัก...รัก


---------------------------

“คุณ! เบาๆหน่อยได้ไหม ฉันเดินเองได้น่า จับแรงขนาดนี้มันเจ็บนะคะ แขนจะหลุดอยู่แล้ว” รชนิชลโวยวายดังลั่นเมื่อตั้งสติได้ ก็ตั้งแต่ที่โดนลากขึ้นรถ จนเดินลากให้เดินเข้ามาในเขตบ้านเขา เธอก็ทำเหมือนกับว่ากล่องเสียงถูกผนึก พูดไม่ออกขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าเธอไปทำอะไรที่นั่นกันแน่”
“คุณ...คุณพูดเรื่องอะไร”
“โดนจับได้คาหนังคาเขาอย่างนี้ ยังคิดที่จะตอแหลอะไรให้ฉันฟังอีกล่ะ!”
“คุณโท!” เขาขึ้นเสียง สีหน้าเกรี้ยวกราด เธอตกใจกับคำพูดร้ายกาจ แต่ก็ยังไม่เท่ากับการที่เขาบีบไหล่สองข้างของเธอไว้อย่างแรง
“มองตาฉัน” เขาออกคำสั่ง ท่าทางดูอารมณ์ร้าย “มองแล้วก็ตอบมาว่าทำไมเธอถึงฉวยโอกาสที่ทุกคนกำลังหัวหมุน เพื่อเดินไปที่นั่นคนเดียว เธอเป็นสปาย จะไปส่งข่าวใช่ไหม?”
“อะไรนะ?”
“อย่ามาทำหน้าอินโนเซนต์เหมือนไม่รู้เรื่อง”
“ก็ฉันไม่รู้จริงๆ คุณพูดอะไรของคุณน่ะ”
“เธอรู้! ไม่อย่างนั้นเธอจะเดินไปทางนั้นเพื่อที่จะออกจากไร่ฉันไปไร่ไอ้เสี่ยมีได้ยังไง”
“ฉันไม่ได้จะออกจากไร่นะคะ” เธอปฏิเสธเสียงสั่น พยายามยืนกรานให้เขาเชื่อ
“เพราะฉันเจอเธอก่อนไง” แต่ทิวากรแค่นเสียงใส่ ยิ้มหยันตามมา
“เพี้ยนแล้ว! คิดไปเองทั้งนั้น ฉันจะไปโรงครัว แต่หลง ยิ่งเดินก็ยิ่งไกลต่างหาก”
“อ่อ จะไปโรงครัว”
“ใช่สิคะ ฉันจะไปหาป้าม่วน แกบอกว่าคุณห้ามไม่ให้ฉันช่วย แต่สถานการณ์แบบนี้มันน่าเป็นห่วง ฉันอยากมีประโยชน์บ้าง ก็เลยว่าจะไปที่นั่น”
“แล้วนี่อะไร?”
“เอาคืนมานะ!”

---------------------------
[-]อ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ
[-]ซื้อผ่านทางหน้าเว็บจะถูกกว่าแบบแอปเปิ้ลนะค้าาา >3