Secret Santa

“เอ๊ะ!!! บอกให้ออกไปน๊า~~ อย่ากระดึ๊บๆ เข้ามาใกล้ข้าเซ่!!!” เสียงตื่นตระหนกตกใจของ คนตัวบาง ที่กำลังแหย่ๆเขี่ยๆเท้าไปเบื้องหน้า งู เห่าสีดำมะเหลื่อม แทบทำให้ร่างสูงที่ใช้วิชาตัว เบาเหาะตามมา หัวใจหยุดเต้นทำอะไรไม่ถูก

เจ้าเด็กนี่ใครสั่งใครสอน ให้ใช้เท้าเขี่ยไล่งู แบบนั้น!?

ฉึก!!! ฟรู่ๆๆๆๆ

“อ๊ะ!!!” ใบมีดขนาดเล็ก ที่จู่ๆก็ปรากฎขึ้น เสียบก้านคอเจ้างูร้ายกาจ จังหวะเดียวกับเขี้ยว ยาวของเจ้าอสรพิษพุ่งเข้ากัด มู่หรงตกใจตัวแข็ง กายบางพลิกหลบทันท่วงที แต่ร่างกลับเซล้มกระ แทกพื้นเสียงดังสนั่น

“เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า?” ร่างสูงที่เดินเข้า มาหยุดใกล้ แสร้งถาม ทั้งที่อยากเข้าไปช่วยประ คองร่างที่ล้มไม่เป็นท่าบนพื้นหินใกล้ลำธาร

“งะ...งู...” คนตัวบางที่ช็อคไปกับภาพติด ตาเมื่อครู่ เอาแต่ร้องอื้ออึงแค่นั้น แก้วตาใสเบิก กว้างจ้องซากตรงหน้า เหมือนโดนสะกดจิต นั่นก็ เพียงพอแล้วที่คนมองจะทานทนไหว

หมับ!!!

“ชูร์!!! ไม่มีอะไรแล้ว มันตายแล้ว!!” เสียง ทุ้มที่ไม่เคยใช้ปลอบใจใครมาก่อนทั้งชีวิต นอก จากใช้สั่งการดุดัน เหี้ยมเกรียมจนชื่อเสียงขจร ขจายไปทั่วแคว้นต่างๆ เอ่ยขึ้นปลึกปลอบใจคน ตัวบาง ที่นั่งตัวแข็งหลั่งน้ำตาวาววับออกมาไม่รู้ ตัว

ทันทีที่ร่างกายถูกโอบประคอง สัมผัสที่อบ อุ่นอ่อนโยน ความหวาดหวั่นทั้งหมด ก็กลั่นออก มาเป็นหยาดน้ำตาอุ่นๆ ไหลพรากอาบแก้มซีด เผือดไม่ขาดสาย

“อึก..อื้อ..งู..งะ...งู”

“มันตายแล้ว” ร่างสูงเอ่ยปลอบคนตัวบาง อีกครั้ง ก่อนจะปล่อยให้คนตัวหอมร้องไห้จนพอ ใจ และหยุดเสียงร่ำไห้ไปเอง โดยมีแผ่นอกของ ตนเป็นหลักมั่นคงให้ความปลอดภัย

เมื่อองค์รัชทายาทใสซื่อ แต่ฉลาดเป็นกรด กลายเป็นฮ่องเฮาคู่พระทัยองค์เหนือหัวแคว้นอริ เหตุการณ์จะผลิกพลันแค่ไหน เมื่ออดีตและปัจจุบันเวียรมาบรรจบ เวลากว่า 300 ปีรอการแก้ไข