กลิ่นเสน่หา (หนังสือเสียง)

"กลิ่นของเธอมันปลุกซาตานตนนี้"
--------
“นั่น...กาแฟอาใช่มั้ย” ตาคมบนใบหน้าหล่อเหลาสะอาดเหล่มองไปยังแก้วกาแฟในมือเธอ
“เอ่อ ค่ะ ใช่ค่ะ” ที่สุดกาแฟร้อนตามสั่งก็ถูกส่งไปให้กับผู้สั่ง
“ยุ้งยังไม่ตอบคำถามอา”
“คะ?”
“ชอบกลิ่นนี้เหรอ” คำถามเดิมยังคงรอคำตอบ
“เอ่อ คือก็หอมดีค่ะ” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นที่เอ่ยทำให้คนฟังรู้ถึงความรู้สึกลึก ๆ ของคนตรงหน้า
“จะหอมมากกว่านี้นะ...ถ้ามีกลิ่นนี้ผสมด้วย” คนพูดพลันเปิดฝาแก้วกาแฟที่ถูกปิดสนิทเพื่อเก็บกักกลิ่นละมุนเอาไว้ให้โชยออกมา

“เข้ามานี่สิ”

ชายหนุ่มยื่นแก้วกาแฟออกห่างจากตัวเล็กน้อยให้อยู่เหนือตัวกลิ่นหอมละเหยที่วางอยู่บนโต๊ะด้านข้างโซฟาหรู
หญิงสาวกะพริบตาถี่ แววตาอยากรู้ ก้าวเดินเข้าไปหายใจนำกลิ่นที่ถูกผสมเข้าไปในจมูกโด่งงามของเธอ
ตอนนี้ตัวยศรินทร์ยืนห่างกับคุณชายเมฆเพียงไม่กี่เซ็น แน่นอนมันใกล้เสียจนเขาได้กลิ่นของเธออีกครั้ง ความสูงของหญิงสาวที่อยู่เพียงปลายคางของชายหนุ่มบวกกับอรรถรสในกลิ่นใหม่ที่ได้สัมผัส ทำให้เธอเผลอดื่มด่ำไปกับมัน ในขณะเดียวกันคุณชายเมฆก็กำลังลุ่มหลงไปกับกลิ่นหอมของเธอเช่นกัน