ผม(กู)เป็นใครในสมัยอยุธยา

(ยุคปัจจุบัน)2ภพ เป็นอาจารย์สอนวิชาทางด้านประวัติศาสตร์ให้กับมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ส่วนเวลาว่างก็มักจะไปทำบุญทำทานที่วัดใกล้บ้านแล้วก็ชอบนั่งวิปัสนากรรมฐาน นอกจากนั้นก็ออกกำลังกายโดยเฉพาะศิลปะการป้องกันตนเองอย่างไทยยุทธ์,กระบี่,กระบองและก็ศิลปะการต่อสู้ทุกๆรูปแบบ กิจวัตรประจำวันของ 2ภพ ก็จะมีแค่นี้ จนกระทั่งวันหนึ่งเป็นวันหยุดราชการขณะที่ 2 ภพ ไปทำบุญที่วัดตามปกตินั้น 2 ภพก็ได้พบเจอกับพระรูปหนึ่งในวัดจากการสังเกตุการณ์ของ 2 ภพ ซึ่งเกี่ยวกับพระรูปนี้ 2 ภพ ไม่เคยพบกับพระรูปนี้มาก่อนสำหรับพระในวัดแห่งนี้ 2 ภพ จะรู้จักกับพระในวัดนี้ทั้งหมด จนแล้วจนเล่า 2 ภพ ต้องเดินไปใกล้ๆพระรูปนั้น แล้ว 2 ภพ ก็พูดขึ้นมาว่า หลวงพ่ออยู่ในวัดนี้เหรอครับ หลวงพ่อก็ตอบกลับว่าใช่สิโยม แต่ผมมาวัดนี้บ่อยมากๆ แต่ก็ไม่เคยพบหลวงพ่อสักครั้งหนึ่ง ส่วนใหญ่พระในวัดนี้ผมจะรู้จักทั้งหมด หลวงพ่อก็ตอบกลับว่า อาตมาอยู่ในวัดนี้มานานมากแล้วบางทีโยม 2 ภพ อาจจะจำอาตมาไม่ได้ แต่อาตมารู้จักกับโยมเป็นอย่างดี โยม 2 ภพ ควรจะพินิชย์พิเคราะห์ให้ดีๆแล้วโยมจะจำอาตมาได้เป็นอย่างดี แล้วหลวงพ่อรู้จักชื่อผมได้อย่างไร ในเมื่อผมกับหลวงพ่อพบกันเป็นครั้งแรก หลวงพ่อก็ตอบกลับว่า อาตมารู้จักโยม 2 ภพ เป็นอย่างดี แต่มีเรื่องหนึ่งซึ่งอาตมาจะเตือนโยมก็คือชีวิตของโยม 2 ภพ จะประสบอุบัติเหตุจนถึงแก่ความตาย เพราะฉะนั้นโยมควรหมั่นสร้างความดีและทำกรรมดีให้มากๆ แล้วกรรมเก่าของโยมจะเบาบางลง อาตมาเตือนโยมเพียงแค่นี้ แล้วหลวงพ่อชื่ออะไรหรือครับ ชื่ออาตมานั้นไม่มีความสำคัญเป็นฉะไหน แล้วอาตมากับโยมจะได้พบกันอีกครั้งหนึ่ง และแล้ว 2 ภพ ก็จะกราบลาพระรูปนี้ แต่แล้วก็มีเณรเรียก 2 ภพ ดังมาแต่ไกล ว่าเจ้าอาวาสเรียกให้ไปพบ พอ 2 ภพ หันกลับไปตอบเณรว่า ครับเณร เดี๋ยวผมจะไปพบเจ้าอาวาส ตอนนี้ผมกำลังสนทนากับหลวงพ่อรูปหนึ่งอยู่ แล้วก็หันไปคุยกับหลวงพ่อรูปนั้นต่อแต่ปรากฎว่าหลวงพ่อรูปนั้นหายตัวไปแล้ว แล้ว 2 ภพ ก็บ่นๆว่าแล้วหลวงพ่อรูปนั้นหายไปไหน เณรก็ตอบว่า เณรมองเห็นโยม 2 ภพ พูดคุยอยู่คนเดียวแล้วตั้งแต่ต้น แล้ว 2 ภพ ก็ตามเณรไปพบกับเจ้าอาวาส ซึ่งเจ้าอาวาสรอพบกับ 2 ภพ อยู่แล้วในโบสต์ 2 ภพ เลยเข้าไปกราบเจ้าอาวาสตามปกติ แต่ปรากฎว่าครั้งนี้เจ้าอาวาสกลับทักทาย 2 ภพ ด้วยอาการสีหน้าซึ่งแปลกไป จน 2 ภพ ทักเจ้าอาวาสว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอครับหลวงพี่ 2 ภพ ถามหลวงพี่ด้วยความสงสัย หลวงพี่ก็ถามโยม 2 ภพ ว่าแล้วเมื่อครู่นี้โยม 2 ภพ พบกับใครมาหล่ะ แล้ว 2 ภพ ก็เล่าเรื่องหลวงพ่อรูปหนึ่งซึ่งได้คุยกับ 2 ภพ ให้กับเจ้าอาวาสฟังทั้งหมด แล้วก็เจ้าอาวาสก็พูดกับโยม 2 ภพ กลับว่า ท่านเป็นพระอยู่ในวัดแห่งนี้แหละ แต่หลวงพี่ไม่สามารถเล่าอะไรเกี่ยวกับหลวงพ่อรูปนี้ได้ แล้วโยม 2 ภพ จะได้พบกับหลวงพ่อรูปนี้อีกครั้งหนึ่งเมื่อเวลานั้นมาถึง แล้วหลวงพี่ก็พูดกับ 2 ภพ ต่อว่า ให้โยมระมัดระวังดูแลสุขภาพตนเองให้ดีเพราะโยมจะมีเคราะห์หนัก หลวงพี่เตือนโยมเพียงแค่เนี้ย แล้วหลวงพี่ก็บอกให้โยม 2 ภพ ไปนั่งวิปัสนากรรมฐานต่อไป เพราะหลวงพี่มีกิจนิมนต์ไปธุระกับชาวบ้านนอกวัดต่อไป หลวงพี่เจ้าอาวาทก็ย้ำกับ 2 ภพ ก่อนกลับว่าให้ดูแลรักษาตัวเองให้จงดีเพราะโยม 2 ภพ จะมีเคราะห์อย่างหนักจากอุบัติเหตุอย่างร้ายแรง แล้วหลวงพี่เจ้าอาวาสก็ออกเดินทางไปกับชาวบ้านไปกับรถตู้ตามกิจนิมนต์ ส่วนทางด้าน 2 ภพ ก็นั่งวิปัสนากรรมฐานจนกระทั่งช่วงเย็น แล้วก็ลาเณรและพระลูกวัดกลับบ้าน หลังจากนั้นไม่นานอีก 3 วัน 2 ภพ ก็ได้เกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ชนกัน ส่วน 2 ภพ นั้นอาการสาหัสมีผู้หวังดีนำตัว 2 ภพ ส่งโรงพยาบาลซึ่งอยู่ใกล้กับจุดเกิดเหตุ ไม่นานคุณหมอและพยาบาลก็นำตัวเข้าผ่าตัดห้องไอซียู ด้วยอาการอันสาหัสก่อน 2 ภพ จะสิ้นสะติไปก็ได้พบกับหลวงพ่อรูปนั้นอีกครั้งหนึ่ง หลวงพ่อรูปนั้นก็กล่าวกับโยม 2 ภพ ว่า อีกไม่นานแล้วนะโยมจะถึงเวลาที่โยมและหลวงพ่อจะพบกับโยมอีกครั้งหนึ่งในยุคสมัยกรุงศรีอยุธยาอีกครั้งหนึ่ง แล้วหลวงพ่อจะรอพบโยมอยู่นะ เพียงชั่วอึดใจเดียว 2 ภพ ก็สลบไปเวลาผ่านไปนานเท่าไร 2 ภพ ก็จำไม่ได้ 2 ภพ ก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง ณ ชายป่าซึ่งเป็นสมัยกรุงศรีอยุธยา(ยุคอดีต) ซึ่งเต็มไปด้วยซากศพซึ่งเกิดจากการสู้รบระหว่างทหารไทยกับทหารพม่าเต็มชายป่าไปหมด แล้ว 2 ภพ ก็ฟื้นคืนสติยืนขึ้นมาดูซากศพด้วยอาการบาดเจ็บสาหัสถูกฟันยับเยินไปทั้งตัว แล้วมองดูสภาพแวดล้อมและบรรยากาศรอบตัวแล้วไม่มีใครเหลือรอดซักคนหนึ่งทั้งทหารไทยและก็ทหารพม่า แต่แล้ว 2 ภพ ก็เรียกสติกลับคืนมาได้แล้ว 2 ภพ ก็รีบเร่งเดินเท้าออกจากชายป่าเพื่อมุ่งหน้าเดินทางเข้าสู่กรุงศรีอยุธยา)(ส่วนเนื้อเรื่อง ผม(กู)เป็นใครในสมัยอยุธยา นั้นได้กล่าวถึงประวัติศาสตร์ การเสียกรุงศรีอยุธยา ครั้งที่ 2 เป็นบางช่วง และรวมทั้งผู้แต่ง ได้แต่งเองเป็นบางช่วง และก็ได้เพิ่มตัวละครที่ไม่มีตัวตน และบางสถานที ที่ไม่มีอยู่จริงในประวัติศาสตร์ ซึ่งขอให้นักอ่าน อ่านเพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้น)