ณรงค์ขวัญ

ขวัญ หนุ่มไฟแรงเพิ่งเรียนจบกลับจากอังกฤษได้ทำงานที่ท่าเรือโดยการฝากฝังจากพ่อ เป็นคู่กัดกับ ท่านณรงค์ พวกเขามีระบบการทำงานที่ต่างกันทำให้กระทบกระเทียบกันอยู่เนือง ๆ ขวัญไม่มีเพื่อนที่นี่เลยเขียนจดหมายบ่นกับเพื่อนที่อังกฤษ ในขณะที่ท่านณรงค์เองก็ส่งไปบ่นกับเพื่อนที่ภูเก็ตเช่นกัน เพื่อน ๆ มีส่วนช่วยให้คำแนะนำจนความสัมพันธ์ทั้งเรื่องงานแบะเรื่องส่วนตัวระหว่างพวกเขาคืบหน้าอย่างประหลาด อะไรคนยิ่งยศอย่างท่านณรงค์ยอมลงให้ขวัญถึงเพียงนั้น

๏ ยามบุหลันเคลื่อนคล้อยลงคราใด เปนนิมิตรหมายใจใฝ่คิดถึง
โอ้หนอเธอละเมอเพ้อคะนึง อย่าจากจึงจรดั่งเช่นจันทรา ฯ

๏ ยามตื่นมาทิวาสาดส่องแสง เปนประจักษ์แถลงหทัยหนา
นวลพักตร์ผ่องทั่วหล้าทัดนภา งดงามตาพาเพลินเจริญตรึง ฯ