เดือนแสนจันทร์

แสนจันทร์เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่เลี้ยงลูกสองขวบเพียงลำพัง
เป็นเพราะเศรษฐกิจกำลังพัง เธอจึงถูกไล่ออกจากงาน
จึงคิดหมายหาอาชีพใหม่ที่เธอสามารถเลี้ยงลูกได้
สุดท้ายเธอก็พบว่า อาชีพนักเขียน เป็นอาชีพที่ดี
เธอจึงตั้งใจเขียนนิยายเรื่องแรกด้วยความตั้งใจ
หนทางหาเลี้ยงครอบครัวดูเหมือนจะได้ดีขึ้นเรื่อย ๆ
เมื่อนิยายของเธอได้รับคำชมจากคนอ่านมากมาย
แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ถูกนักเขียนรุ่นใหญ่กล่าวหาว่า
ลอกเลียนแบบนิยายของเธอ มีคนมารุมด่าประจานเธอมากมาย
หากแต่เธอเพียงพยายามถามถึงหลักฐาน
แต่อีกฝ่ายก็เอาทนายมาขู่อย่างเดียวแต่ไม่ส่งอะไรมาให้เลย
จนสุดท้ายแล้วเธอก็ต้องยอมรับผิดเพียงเพราะไม่มีเงิน
ทั้งที่เธอไม่เคยอ่านนิยายของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ
ผิดที่ตัวเธอไม่มีแรงสู้
ผิดที่ตัวเธอไม่มีเงินพอที่จะปกป้องอาชีพที่เธอเริ่มรักมัน
ผิดที่เธอทำให้คนข้างตัวต้องผิดหวัง
สายตามองไปยังคานไม้บนบ้าน มองไปยังค่าบ้านที่ค้างมาสามเดือน
จึงมองหาเชือกมาผูกไว้ข้างบนคิดหมายจะฆ่าตัวตาย
สองเท้าก้าวขึ้นเก้าอี้ไม้กลม เหยียบขึ้นไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย
สองมือจับเชือกแล้วคิดจะฆ่าตัวตาย จังหวะที่เชือกกำลังรัดคอนั้น
เสียงลูกสาวตัวน้อยก็ร้องดังขึ้นมา เธอที่กำลังจะตายเห็นแบบนั้น
น้ำตาก็ร่วงหล่นลงแก้มอาบหน้า ใช้เท้าผละเก้าอี้ล้มเสียงดัง
เสียงเด็กน้อยร้องไห้ดังจนคนด้านนอกได้ยิน
จังหวะที่เธอคิดจะตายนั้น จู่ ๆ ก็มีผู้ชายใส่สูทคนหนึ่งถีบประตูเข้ามา
จากนั้นก็ช่วยเธอหลุดพ้นจากความตาย....
และเขาก็คือแสงสว่างของเธอ ทนายหนุ่มข้างบ้านที่จะเข้ามาช่วยให้
สองคนแม่ลูกพบเจอแต่สิ่งที่สวยงาม