หวานรักหวาม

นันตาหายใจติดขัดพร้อมกับเบิกดวงตาทั้งสองขึ้นกว้างทันทีที่สัมผัสถึงความอ่อนนุ่มอุ่นชื้นของเรียวลิ้นบุรุษ
หญิงสาวพยายามดิ้นรนขัดขืนสุดแรงแต่ก็ทำได้ยากเนื่องจากร่างกายถูกพันธนาการเอาไว้แทบทุกส่วน เอกภักดิ์ตะโบมจูบเธออย่างเร่าร้อนเอาเป็นเอาตาย แม้จะสัมผัสได้ถึงคาวเลือดที่กรุ่นอยู่ในริมฝีปากแต่เขาก็ไม่ได้สนใจยังคงบดจูบเธอรุนแรงต่อจนกระทั่งเขาไม่รับรู้ถึงเรี่ยวแรงที่ต่อต้านขัดขืนอีกต่อไปแล้ว
“นายมันชั่ว!” นันตาต่อว่าเสียงสั่นเมื่อเขาละริมฝีปากออก ดวงตาหญิงสาวแดงก่ำมีน้ำตาคลอหน่วยอยู่ทั้งสองตา ริมฝีปากเห่อแดงบวมช้ำจากการจุมพิตเมื่อครู่
“ผม...ผมขอโทษ” เอกภักดิ์เอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิดที่ปล่อยให้อารมณ์ดิบชั่ววูบของเขามันทำร้ายเธอ
“พอใจแล้วใช่มั๊ย! ถ้าสาแก่ใจแล้วก็ปล่อยฉันกลับบ้านเสียที ฉันไม่อยากจะอยู่ที่นี่ให้นายเอาเปรียบอีกต่อไปแล้ว”
“ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้คุณเจ็บ”
“แต่ฉันก็เจ็บไปแล้ว”