ม่านบังใจ (นิยายสั้น เมื่อเขาแต่งงานกับเจ้าสาวสองคน ด้วยเหตุผลอะไรใครคือคนที่เขารัก)

ในตอนสายของวันใหม่ เมื่อทุกคนตื่นแล้วลงมาด้านล่างเพื่อทานอาหารเหมือนเช่นทุกวัน แต่วันนี้สมาชิกในบ้านดูหนาตากว่าทุกวัน
เขารีบเดินตรงเข้ามาหาปิ่นชเนตตี แล้วสวมกอดเอาไว้อย่างรวดเร็ว ท่ามกลางสายตาของทุกคนในบ้าน แต่หญิงสาวกลับรู้สึกใจเต้นอย่างแรง เมื่อเขาแนบใบหน้ามาที่แก้มนวลของเธอ
ขณะนั้นปิ่นชนกเดินลงมา แล้วเห็นภาพนั้นทำให้เจ้าหล่อนรู้สึกโกรธเขาเพิ่มอีกหลายเท่าตัว
“หลับสบายดีไหมครับ..”
เขากระซิบถามที่ข้างใบหูสะอาด ก่อนจะปะพรมรอยจูบไปทั่วนวลแก้มขาวและลามลงไปถึงซอกคอที่หอมกรุ่น
ทำเอาปิ่นชเนตตีแทบลืมหายใจ หทัยมาศเป็นเพียงคนเดียวที่ยืนมองดูอยู่ ในขณะที่พ่อแม่ และปิ่นชนก เดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารแล้ว
“คุณคะ..”
เธอเรียกเขา ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือกับอากัปกิริยาที่เกร็งแข็งขืนของเธอทำให้เขารีบผละแล้วออกห่างก่อนจะพิศมองดูให้ถนัด
“นี่คุณ...”
เขายกมือชี้หน้าเธอที่หันมาหาเขาทำให้หทัยมาศหัวเราะออกมาเบา ๆ
“ขนาดพี่ดิน ยังจำไม่ได้ว่าคนไหนเป็นคนไหน แล้วใครในบ้านจะจำได้ล่ะคะ..”
น้องสาวของเขาเดินหัวเราะเข้าไปในห้องอาหาร เหลือเพียงเขากับเธอที่เผชิญหน้ากันอยู่
“ฉันชื่อปิ่นชเนตตีค่ะ..คราวหน้าคราวหลัง..กรุณาไตร่ตรองก่อนจู่โจมนะคะ..”