สมรสใจร้าว

คนสองคนที่เเต่งงานกันเหมือนลิ้นกับฟัน ชีวิตสมรสที่ไม่ได้เริ่มต้นมาจากความรักตั้งแต่เเรก ย่อมไม่ต่างจากคนแปลกหน้าสองคนมาอยู่ด้วยกัน

“แม่ปล่อยให้เธอปั่นหัวได้ยังไง ผู้หญิงไร้ยางอายคนนั้นไม่คู่ควรจะเป็นลูกสะใภ้แม่ด้วยซ้ำ”
“ประโยคนี้หนูไหมควรจะเป็นคนพูดมากกว่า ไม่ใช่ออกมาจากปากของแกเจ้าเชษฐ์” แก้วชาที่วางลงถูกหยิบขึ้นมาจิบอีกครั้ง มารดาแสดงสีหน้าเอือมระอาอย่างเห็นได้ชัด นึกค่อนแคะว่าพิเชษฐ์โตแต่ตัวเสียเปล่า
“ลูกสะใภ้คนดี คนเก่งของแม่ เธอบอกแม่หรือยังล่ะครับว่าตัวเองทำอะไรลงไป”
“แล้วหนูไหมไปทำอะไรให้แกกัน”
“เธอไปหาเรื่องปีใหม่” ลิลาวรรณพอได้ยินชื่อของปทุมมาคู่ควงของลูกชาย น้ำชาที่อยู่ในแก้วก็รสกร่อยไม่อร่อยลิ้น
“แกแต่งงานกับหนูไหมมาห้าเดือนแล้วนะ ทำไมแกถึงยังไม่เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้นอีก” มารดาถอนหายใจ
“พูดจาให้เกียรติเมียตัวเองบ้าง อย่าเที่ยวไปพูดอย่างนี้ให้หนูไหมได้ยินเด็ดขาด”
พิเชษฐ์เหยียดริมฝีปาก ท่าทีแสดงออกของเขาไม่บอกก็รู้ชัดเจนว่าตัวเขาคิดกับภรรยาตีทะเบียนแบบไหน
“ลูกสะใภ้ของแม่ก็ไม่ได้ดีเด่อะไรไปกว่าคนอื่นนัก ผู้หญิงดีๆ คงไม่ไปรังแก ระรานผู้หญิงอีกคน”
“เจ้าเชษฐ์!” มารดาทนให้เขาต่อว่าไหมขวัญไม่ไหวแล้ว เหมือนคำด่าของลูกชายนั้นก็ไม่ได้พ้นตัวเธอผู้เป็นแม่ผัว ในฐานะแม่จำเป็นต้องยื่นคำขาด
“ถ้าแกมั่นใจมากนะว่าเด็กชื่อปีใหม่นั่นดีกว่าหนูไหม นับตั้งแต่นี้ไปไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่อีก ย้ายชื่อออกจากทะเบียนบ้านของฉันไปด้วย” พิเชษฐ์กลืนน้ำลายลงคอ เขาเพิ่งจะเคยเห็นมารดาโมโหหนักถึงเพียงนี้ “ฉันรู้ดีอยู่แก่ใจว่าฉันเลี้ยงแกได้แต่ตัว” พอแม่อารมณ์ขึ้น เหมือนว่าจะทำให้พิเชษฐ์เย็นลง
“เธอไปรังแกปีใหม่ จนเขาไม่อยู่กับผมแล้ว”
“เจ้าเชษฐ์ แกแต่งงานแล้วนะ แกควรจะอยู่กับเมียไม่ใช่เรียกหาแต่ผู้หญิงคนอื่น”
“ปีใหม่เป็นผู้หญิงที่ผมเลือก ส่วนลูกสะใภ้แม่แค่แต่งให้มันจบๆ ไป”

-----------

เขาใช้สองมือจับต้นขาของไหมขวัญแล้วยกขึ้นเสมอเอวสอบของตัวเอง หญิงสาวตกใจที่ตัวลอย เธอจึงคว้าแขนไปด้านหน้าหาที่ยึดจึงกลายเป็นกอดแผ่นหลังสามีแนบแน่น
ร่างกายของเธอนั้นอยู่ในอ้อมแขนของพิเชษฐ์ เขาจูบปลายคางเล็กของเธอเบาๆ ไล่งับผิวใบหน้าไซ้ลามมายังลำคอ
ไหมขวัญอยู่นิ่งบนร่างกายเขา ปล่อยให้เขาอุ้มพาเธอมายังห้องนอน
“คุณเชษฐ์คะ เราเพิ่งทำเรื่องนี้กันไปนะคะ” น้ำเสียงของเธออ่อนแรงจนกลายเป็นวิงวอน พิเชษฐ์มองเมียตาเยิ้ม
“เธอไม่ให้ฉันทำ เธอคิดจะเก็บไว้ให้ใคร” ไหมขวัญเงียบเสียงลง เถียงกับคนบ้ามีแต่บ้าตามเลยเลือกที่จะหยุด พิเชษฐ์วางตัวเธอลงนอนบนเตียงแล้วตามขึ้นมาคร่อมเธอแทบทันที