เชลยสมยอม

“นายหัว.. เลือดไหลด้วยอ่ะ ทิชชู่ ทิชชู่อยู่ไหนคะ?” ยิ่งก้มมองแล้วเห็นว่ามีของเหลวสีแดงไหลออกมาหล่อนยิ่งแตกตื่นมองไปรอบห้อง
“อย่าลนนักจะได้มั้ย ถ้านี่ครั้งแรกมันก็ไม่แปลก หันมานี่” เขาสั่ง เมื่อหล่อนหันมาเขาก็จับจูบ มือหนาประคองท้ายทอยไว้ไม่ยอมให้หล่อนวอกแวก
“แต่...” หล่อนพยายามจะเถียง
“ถ้าเช็ดมันก็แห้งน่ะสิ มันจะยิ่งเจ็บตอนฉันขยับตัว ไหนว่าเคยแล้ว ทำไมยังเลือดออกได้”
“ก็ที่เคยน่ะ...มันเล็กกว่านี้นี่คะ?”
“เล็กเบอร์ไหนถึงจะใส่เข้ามาได้ รัดแน่นขนาดนี้เธอเล่นกับปากกาหรือไง”
“นายหัวจูบรันอีกได้มั้ยคะ ตอนจูบกัน...มันรู้สึกดีขึ้นมากเลยค่ะ” หล่อนอ้อนวอนเสียงสั่นนิดๆ
“อย่างน้อยเธอก็ชมว่าของฉันใหญ่”
“ใหญ่กว่าปากกาก็นับเป็นคำชมเหรอคะ?” จิรันทำหน้าตาใสซื่อแล้วตั้งใจพูดกวน
“อยากจุกใช่มั้ย!?”
“ไม่ใช่ค่ะ อยากจูบต่างหาก” หล่อนพูดจบก็รีบยกมือแตะแก้มเขาแล้วยื่นหน้าไปจูบ
ศรัณย์ถอนหายใจเล็กน้อย ไม่เข้าใจว่าหล่อนโตมาจนป่านนี้ได้ยังไงโดยที่เข้าใจไปว่าการจูบคือแค่กระแทกปากชนกัน เขายกมือขึ้นประคองแก้มหล่อน นิ้วโป้งแทรกเข้ามาดันริมฝีปากหล่อนให้เผยอออกเล็กน้อยเพื่อจะแทรกลิ้นเข้าไป เบื้องล่างที่เริ่มดันเข้าไปให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เริ่มขยับตอกเข้าออกช้าๆ เนิบนาบ