กรรมตามสนอง

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ที่เกิดขึ้นในตำบลบางสน อำเภอ ปะทิว จังหวัดชุมพร เมื่อประมาณปี พ.ศ.2496 หรือเมื่อ 70 กว่าปีที่แล้ว และถูกนำมาเล่าต่อ ๆ เพื่อให้คนรุ่นหลังได้จดจำ สำนึกงดการกระทำ ที่จะส่งผลต่อไปยังบุตรธิดา หรือลูกหลาน
เรื่องนี้ถือเป็นเยี่ยงอย่างได้ว่า การที่เราผู้เป็นมนุษย์ นับถือพุทธศาสนา จะทำอะไรกับสัตว์ โดยเฉพาะลิงที่คนภาคใต้ เช่น ที่อำเภอปะทิว จังหวัดชุมพร และจังหวัดใกล้เคียง ชอบจับมาจากป่า หรือไม่ก็มีการซื้อขายต่อ ๆ กันมา (ในราคาตัวละหลายพันบาท) ก่อนจะนำมาฝึกเพื่อใช้งาน ในการขึ้นต้นมะพร้าวสูง เพื่อให้มันปลิดลูกมะพร้าวลงมา ให้เจ้าของสวนมะพร้าวนำไปขายนั้น
เราควรจะต้องเอาใจใส่ หรือนึกถึงจิตใจของสัตว์ด้วย มิใช่ว่าเห็นมันเป็นสัตว์เดรัจฉานแล้ว เราจะกระทำกับมันอย่างไรก็ได้ โดยไม่มีคำว่า เมตตา กรุณาและปรานีนั้นไม่ได้ เพราะจะเกิดเป็นผลกรรมไปถึงลูก ถึงหลาน ผู้เล่าเรื่องนี้คือ นางสาวสมนึก ทรัพย์ทวี ซึ่งเป็นอาจารย์ ๓ ระดับ ๘ ครูในพื้นที่ มาเล่าให้ข้าพเจ้าวาดภาพ ประกอบคำที่เธอเล่า เพื่อนำไปทำเป็น “หนังสือส่งเสริมการอ่านด้านคุณธรรม” ในระดับประถมหรือมัธยมศึกษาทั่วไป ได้จดจำเป็นข้อเตือนใจว่า กรรมหรือผลของการกระทำนั้นมีจริง
เช่น นายแก้วหรือ “ลุงแก้ว” ในเรื่องนี้ ที่ได้กระทำกรรมไว้กับลิงที่เลี้ยงไว้ใช้งานตัวหนึ่ง ซึ่งจะโดยเจตนาหรือไม่เจตนาก็ตาม แต่ผลกรรมได้ตกทอด ไปสู่ลูกสาว ซึ่งมิได้รู้อีโหน่อีเหน่ หรือมีส่วนร่วมในการกระทำใด ๆ ของผู้เป็นบิดา แต่ก็ต้องมาพลอยรับผลกรรม ที่ผู้เป็นบิดาทำไว้
ส่วน “กานดา” ในเรื่องเธอก็จำเป็นต้องใช้ชีวิตไปตามปรกติ คือทำความดีต่อไป เพราะกรรมที่ตกทอดมา เธอหรือใครก็ไม่อาจจะแก้ไข และเป็นข้อเตือนใจผู้เป็นบุพการี มีลูกมีหลานทั่วไป ที่ควรจะคำนึงว่า อันกรรมชั่วที่เราได้กระทำนั้น มันมิใช่แต่จะรอสนองตอบเรา ในภพชาติต่อไปเท่านั้น แต่ยังมาเกิดกับลูกของเราที่จะเกิดมาด้วย
ดังนั้นคนที่รักครอบครัว รักลูกรักหลาน ก็ควรจะจดจำไว้ด้วย นั่นคือผลที่จะได้รับจากการอ่านเรื่องเล่าเรื่องนี้

นายไพบูลย์ พันธ์เมือง
ผู้บันทึกและวาดภาพ
22 กรกฎาคม 2565