พิพิมเว้าวอนรัก

“ผัวหล่อนมาเที่ยวบาร์เจ๊โฉมนะพิพิม” เป็นประโยคข้อความที่คนกดเข้าไปอ่านถึงกับหน้าซีดเผือดด้วยความคาดไม่ถึง
“เขาไปที่นั่นเหรอเม่”
“อือ มาแต่หัววัน ร้านไม่ทันจะเปิด พอเจ๊เห็นหน้าก็เปิดโซนวีวีไอพีให้นั่งดื่มคนเดียว”
“...”
“ทะเลาะกันมาหรือเปล่าฮึ ฉันบอกเจ๊ว่าไม่ต้องหาเด็กเข้าไปแทคแคร์ แต่ถ้าเจ้าตัวอยากเรียกเด็กมานั่งด้วยเอง อันนี้ฉันช่วยได้เท่านี้นะพิม” เมื่อพิพิมเงียบเมเม่ก็เอ่ยเสริมต่อในทันที
“ใช่ เราสองคนทะเลาะกัน แต่เม่ไม่ต้องกันท่าหรือระวังผู้หญิงคนไหนแทนพิพิมหรอกนะ หากเขาอยากได้อยากทำอะไรก็แล้วแต่เขาเลย”
“นั่นไง ทะเลาะกันมาแหงๆ ไหนพูดซิว่าเรื่องอะไร”
“เราคงไม่ได้รักกันเหมือนก่อนแล้วมั้ง มันเลยออกมาเป็นแบบนี้” ไม่โทษเขาอยู่ฝ่ายเดียวหรอก ตัวเธอเองก็อาจจะหมดรัก หมดศรัทธาในตัวสามีของตัวเองไปแล้ว ความรู้สึกมันไม่ได้หมดลงไปในทีเดียวเพียงแต่มันจะค่อยๆ เลือนหายไปแบบที่คนสองคนก็ไม่อาจรู้ตัวมาก่อน