SET หมอแสนเลว+พ่ายรักหมอเถื่อน

หมอแสนเลว+พ่ายรักหมอเถื่อน
โปรย...#หมอแสนเลว
ว้าย!
“คุณจะมาคุกคามฉันแบบนี้ไม่ได้นะ” น้ำเสียงของสาวมั่นดังตวาดใส่เขาทันทีเมื่อเขาคว้าแขนเธอกระชากเข้าไปกอด และไม่พอคนโอหังยังโน้มหน้ามาซุกต้นคอเธอและทำสิ่งที่ไม่คาดคิด เขากำลังถูปลายจมูกโด่งแนบกับผิวเนื้อลำคอระหงของเธอ
“หอม!” เขาผละจากต้นคอที่ซุกปลายจมูกถูไถออกมาเอ่ยกระซิบข้างหูเธอและฉวยโอกาสหอมแก้มนุ่มนิ่มด้วย
“คุณ!” เธอยกมืออีกข้างที่ว่างขึ้นเช็ดถูแก้มตัวเองแรงๆ ด้วยความขยะแขยงสัมผัสจากคนตัวโต
หึหึ
“ทำไม รังเกียจเหรอ แต่ผมว่าคุณน่าจะชอบนะ เปลี่ยนจากเป็นเมียเก็บคุณตามาเป็นนางบำเรอผมดีกว่าไหม ผมยังหนุ่มยังแน่น และผมก็ใหญ่ด้วยนะ” เขาคว้ามือที่เช็ดถูแก้มมาคลึงเป้ากางเกงตัวเอง
“อย่ามาใส่ร้ายฉันกับคุณท่านนะ”
“เหรอ แต่ผมเห็นนี่ว่าคุณมันก็แค่ผู้หญิงใช้เต้าไต่”
เผียะ!
มือเล็กข้างที่ถูกบังคับดึงกลับมาพร้อมกับตวัดใส่หน้าท่านรองประธานหนุ่มทันที
“อย่ามาดูถูกฉันถ้ายังไม่รู้จักฉันดีพอ และก็ปล่อยได้แล้ว” เธอบิดข้อมือเล็กออกจากอุ้งมือใหญ่ แต่ไม่เป็นผล เขากลับบีบกำข้อมือเธอแรงขึ้น
กรอด!
เสียงขบฟันดังลอดออกมาจากริมฝีปากหนา ริ้วรอยความโกรธเห็นได้ชัดบนหน้าหนุ่มลูกครึ่งตัวโตอย่างวัลดัส
“เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าฉันมาก่อน เธอกล้าดียังไงฮะ! และไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่วันนี้เธอตบฉันหลายครั้งแล้วนะแพม ทั้งตบทั้งต่อย คิดเหรอว่าจะรอดไปจากห้องนี้ได้ถ้าฉันไม่ได้สิ่งตอบแทนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น”
ว้าย!
ตุ้บ!
แล้วร่างเล็กก็ถูกเหวี่ยงกระแทกไปกับโต๊ะทำงานด้านหลังทันที พร้อมร่างใหญ่ของคนโอหังเคลื่อนตัวไปกดคร่อมทับอย่างรวดเร็ว
+++++++
โปรย...#พ่ายรักหมอเถื่อน
"ตรีทศ" เขาเป็นหมอทหารยศพันเอก แต่ "นินทิชา" มองว่าเขาเป็น "หมอเถื่อน" และแถม "เผด็จการ" ที่สุด แล้วเธอจะหนีรอดเงื้อมมือหมอเถื่อนจอมเผด็จการคนนี้ได้หรือไม่....
+++++
“พี่หมอตั้มจะทำอะไรคะ?”
“อย่าไร้เดียงสาหน่อยเลยหนูนิ่ม หนูนิ่มก็รู้ว่าผัวเมียเขาอยู่บนเตียงกันเขาทำอะไร และนี่คือบทลงโทษของคนดื้ออย่างหนูนิ่ม คืนนี้ไม่ต้องนอน!”
“นิ่มดื้อที่ไหน นิ่มพูดความจริงทุกอย่าง”
“นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนกัน หนูนิ่มควรจะหึงพี่หวงพี่ไม่ใช่ผลักไสพี่ให้คนอื่นแบบนี้”
“คนอื่นที่ไหน หมอแนนก็คนกันเองกับพี่หมอตั้มนี่คะ”
“หนูนิ่มควรหึงพี่ได้ยินไหม”
“ก็ไม่ได้ ‘ชอบ’ จะหึงได้ไงคะ”
“ไม่ชอบก็ต้อง ‘หึง’ เพราะพี่เป็น ‘ผัว’ หนูนิ่ม เป็นพ่อของลูกหนูนิ่ม”
“นิ่มรู้ค่ะว่าพี่หมอตั้มเป็นพ่อของลูกนิ่ม แต่นิ่มไม่ได้อยากเป็น ‘เมีย’ ของพี่หมอตั้มนี่คะ ไม่อยากแต่งงานกับพี่หมอตั้ม”
“ไม่อยากเป็น ‘เมีย’ แล้วยังไง กลับตัวตอนนี้ไม่ทันแล้ว ก็เป็นจนป่องไปแล้วนี่ ไม่ต้องอาบน้ำ แปรงฟันมันแล้ว ‘เอา’ ทั้งแบบนี้เนี่ยแหละ อะ...อื้อ” แล้วปากหนาก็ปิดปากอวบอิ่มนุ่มนวลของคนดื้อใต้ร่างไม่ให้โอกาสเธอได้โต้ตอบกลับ เพราะยิ่งพูดก็ยิ่งยาว หาที่ยุติเรื่องนี้ไม่ได้ เรียวลิ้นอุ่นร้อนทแยงซอกซอนเข้าไปในโพรงปากน้อยด้วยความดุดัน
+++++++
“อือ! ปล่อยนิ่มนะพี่หมอตั้ม ได้ยินไหมว่าปล่อยนิ่ม”
“ไม่ปล่อย! พี่รู้นะว่าก่อนหน้านี้เราเห็นอะไร”
“แล้วไงคะ จะบอกว่านิ่มเข้าใจผิดเหรอคะ”
“ใช่ เข้าใจผิด ทำไมไม่รอดูให้จบล่ะว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น อีกอย่าง ‘หึง’ พี่ใช่ไหม” ความเกรี้ยวกราดและไฟโทสะที่กำลังคุกรุ่นก่อนหน้าเปลี่ยนเป็นความสุขทันทีเมื่อคิดว่าน้องน้อยเริ่มมีความ ‘หึงหวง’ ในตัวของตนเองบ้างแล้ว
“ไม่ได้หึง! และจำไว้ด้วยพี่หมอตั้มไม่ได้สำคัญมากพอจนนิ่มต้องเสียใจเสียน้ำตาให้” เธอเถียงออกไปทั้งๆ ที่เพราะเขาทำให้ตัวเองร้องไห้จนตาบวมแดงจนตอนนี้
“งั้นเหรอ แล้วทำไมตาบวมแดง จมูกก็แดง ร้องไห้เพราะ ‘หึง’ พี่กับหมวดหญิงก็ว่ามาเถอะ”
“นิ่มจะไปหึงพี่หมอตั้มทำไมกัน ปล่อยนิ่มได้แล้ว นิ่มจะกลับกรุงเทพ และนิ่มจะ ‘หย่า’ กับพี่หมอตั้มด้วย”
“จะ ‘หย่า’ กับพี่เหรอ ชาติหน้าเถอะแม่คุณเอ๊ย! อยากกลับใช่ไหม งั้นก็กลับได้ แต่อย่าคิดว่าพี่จะ ‘หย่า’ ให้” เมื่อเธออยากกลับ เขาก็จะให้กลับ แต่อย่าคิดหวังว่าเขาจะ ‘หย่า’ ให้