ลิขิตรักใต้เงาทราย ภาคดั่งสายลมที่หวนคืน

"แค้นนักรักเจ้าจากหาย เจ็บนักรักกลายขื่นขม
เกลียดนักที่ใจระทม ยากนักที่จนใจลืม
รักมากชังมากเจ็บมาก รักมากลืมยากจากหาย
รักมากจนยากจะคลาย แม้ตัวข้าตายไม่ลืม"

‘เคยมีชายคนหนึ่งพูดว่า...ความรักเมื่อเกิดขึ้นแล้วย่อมยากที่จะเลิก แต่... ถ้าความรักกลายเป็นความแค้น...จะต้องทำอย่างไร...’

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น...ข้าจะไม่มีวันยกโทษให้เจ้า...เคย์ เพราะเจ้าผิดคำสัญญาที่ให้ไว้กับข้า”

คำประกาศของคนที่นั่งอยู่บนหลังม้าป่าตัวใหญ่ที่มีขนสีดำราวกับท้องฟ้ายามราตรี ทำให้คนที่กำลังก้าวขาขึ้นเครื่องบินต้องหันกลับมามองด้วยสายตาเจ็บปวด

เขา...คาจาริล อับดุล ซารามาล เป็นชายหนุ่มที่มีโครงหน้าราวกับอิสตรี หากแต่ใบหน้าที่สวยหวานกับมีเค้าโครงที่คมกล้าของบุรุษเพศ ดวงตากลมโตคมเข้มนัยน์ตา สีเขียวครามราวท้องทะเลที่สดใส จมูกโด่งรั้นบ่งบอกถึงความเป็นคนไม่ยอมใคร แต่กลับมีริมฝีปากอิ่มได้รูปดั่งคันศรของเทพธิดา

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเธอจะไม่มีวันลืมเขา...ถึงเขาจะเกลียดเธอแค่ไหนก็ตาม ไพรพรบอกกับตัวเองแล้วก้าวเดินต่อไปไม่ใช่เพื่อตัวเอง แต่เพื่อพ่อแม่ของเธอที่กำลังเดือดร้อน แม้ว่าเธอจะต้องสูญเสียหัวใจไปทั้งดวงก็ตาม
“ลาก่อนค่ะ...คาร์ล...ลาก่อน”
คำบอกลาที่แผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบ มีเพียงคนพูดเท่านั้นที่ได้ยิน...