ลมรำเพย ซ่อนรัก

“เผ็ดมากก็ไม่ต้องกิน”
“หนูต้องอดทนค่ะ เด็กไม่มีพ่อต้องเข้มแข็ง หนูกินได้ค่ะลุงเมฆ”
เมธาวัฒน์ส่ายหน้าเบาๆให้ความดื้อรั้นนั้น อ้ะ ว่าแต่ทำไมเด็กนี่ กินเผ็ดไม่ได้เหมือนเขาตอนเด็กๆเลย ตัวเขาเองก็เพิ่งเริ่มกินเผ็ดเมื่อโตขึ้นมาแล้ว แต่มันจุกในหัวใจก็ไม่รู้ กับประโยคที่ว่า เด็กไม่มีพ่อ
พ่อของยัยเด็กหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักน่าชังเป็นใครกันนะ ใจร้ายจังที่ปล่อยให้ลูกใช้ชีวิต โดยมีแค่แม่แบบนี้
 -------------------------
เมธาวัฒน์เด็กชายวัย 10 ขวบ ย้ายมาอยู่ที่ไร่กับตายายหลังจากพ่อแม่แยกทางกัน เด็กชายได้พบกับ บุษยาเด็กหญิงผู้เป็นลูกสาวคนงานในไร่ ทั้งคู่ชอบเล่นซ่อนหา ทุกครั้งที่เล่นเมธาวัฒน์จะหาเพื่อนคนอื่นเจอเสมอ ยกเว้น บุษยา เด็กหญิงเป็นเพียงคนเดียวที่เด็กชายหาตัวไม่เคยเจอเลยสักครั้ง
เมื่อต่างเติบโตขึ้น เด็กหญิงคนเดิม ก็กลายมาเป็นเมียลับที่ชายหนุ่มซ่อนเอาไว้อย่างไม่มีค่า บุษยายินยอมทุกอย่างเพื่อความรัก แต่สุดท้ายเมธาวัฒน์เดินทางไปเรียนต่อเมืองนอกและตัดสินใจหมั้นหมายกับผู้หญิงที่ร่ำรวยคู่ควร โดยตัดขาดกับบุษยาอย่างไร้เยื่อใย

5 ปีต่อมา
เมธาวัตน์กลับมาที่ไร่ของผู้เป็นตายายอีกครั้ง ชายหนุ่มได้พบกับเด็กหญิงดอกไม้ ผู้มีหน้าตาน่ารัก ซึ่งเป็นลูกสาวของบุษยา หวังว่า…นี่คงไม่ใช่การเล่นซ่อนแอบเหมือนเมื่อสมัยเด็กหรอกนะ เจ้าหล่อนคงไม่ได้ซ่อน เด็กน้อยคนนี้จากพ่ออย่างเขา…