ขอเเช่งชักหักกระดูกเธอ

เสียงหวายดังเควี้ยง เควี้ยง ฟาดลงมากระทบหลังทาสผู้หนึ่ง ซึ่งถูกมัดโยนกับเสาไม้ใต้ถุนเรือนนั้นสยดสยองทุกครั้งเมื่อทุกๆสัมผัสของเนื้อไม้ เปิดหนังกำพร้าสีน้ำตาลของทาสจนเหวอะหวะ ทาสผู้นั้นยังคงเว้าวอนต่อผู้คุมบังเหียน หากแต่ ผู้บังคับบัญชาที่สั่งการลงมานั้นยังคงสั่งต่อไปเป็นผู้ชายร่างสูงโปร่งวัยสามสิบ หน้าตาขาวสะอาด ดวงตาคมกริบค่อนข้างดุ ใบหน้าผู้คุมผู้ยืนบัญชาลงทัณฑ์ทาสยังคงเกรี้ยวกราด แววตาส่องประกายเคร่งขรึมปราศจากความปราณี

ด้วยเเรงรัก ที่ปักไว้ในดวงจิต
คนึงนิจพิศวาทที่มาดหมาย
ทั้งเจ็บช้ำเคืองขุ่น โทษกันใย
เป็นบ่วงมัดตรึงไว้ให้ผูกกัน

ก่อนจะตายจึงตั้งจิต อธิษฐาน
บุญที่ผ่าน ผานพบประสบหวัง
ขอตั้งจิตอธิฐานทุกวานวัน
ตามจองเวรพวกมันทุกชาติไป